ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Χρόνος και χρήμα, ψέμα.


ο χρόνος μου φεύγει

Ποιος έδωσε άραγε το χρώμα στο αίμα;
Η Αγάπη; Ο Θάνατος; Ή μήπως το Φως;
Σ’ εμένα , μητέρα μου, εσύ το ‘χες δώσει.
Εσύ οπού ήσουνα κι Αγάπη και Θάνατος
κι ανέσπερο Φως και όνειρα μού έπλαθες
με γιόμο ελπίδας να τα ‘χω για μέλλον μου
σε δρόμο σκληρό. Πώς φεύγουν οι μέρες μας!
Μου έλειψες πάλι εψές και δεν μύρισε
το σπίτι χριστόψωμο. Μεγάλωσα, μάνα μου.
Το αίμα κουράστηκε κι αργά ξεθωριάζει.
Γιορτές δίχως όνειρα.Για δες! Ματαιότητα
ακόμα κι η αγάπη;  Στου νου το περβάζι
ο χρόνος μου σμίκρυνε, πολύ μοναχός.
Κρατείστε με,  Μοίρες μου,
κοντά στους ανθρώπους μου.
Στον χρόνο που φεύγει, στον χρόνο που έρχεται,
βαθιά στην ψυχή μου ανθρώπους ζητώ.

Χρόνος και χρήμα , ψέμα.

Ο χρόνος είναι ένα μέγεθος ψεύτικο. Είναι μία όμορφη επινόηση του νου μας για να μπορεί να κατανοεί την ύπαρξή του και να καταγράφει την πορεία του ανάμεσα στις κινήσεις που κάνει ή που παρατηρεί. Εάν η καρδιά μας δεν εκινείτο, εάν τα ποδάρια μας δεν διέσχιζαν αποστάσεις, εάν η γη μας δεν περιστρεφόταν με τακτή περιστροφή γύρω από τον Ήλιο, εάν το σύμπαν δεν διαστελλόταν και οι Γαλαξίες δεν έτρεχαν, εάν το φως δεν έδραμε δαιμονισμένα, ο χρόνος δεν θα μπορούσε να μετρηθεί και κατ’ ουσίαν , δεν θα  υπήρχε. Εάν κατά τη διάρκεια του ύπνου μας ( που τότε σταματά για εμάς ο αισθητός χρόνος) σταματούσε την κίνησή του κάθε τι κινούμενο μες στο σύμπαν, σταματούσε το φως, τα ποδάρια μας, οι Γαλαξίες , η περιστροφή της Γης κι αν στο ξυπνητήρι μας χάλαγαν οι δείκτες , τότε το πρωί θα ήμασταν μες στο χώρο μεν, αλλά χρόνου αίσθηση δεν θα είχαμε. Και θα ζούσαμε χωρίς να κατανοούμε πως έρχεται ένας νέος χρόνος. Το ψέμα του χρόνου ωστόσο είναι αυτό που μας κάνει να παρατηρούμε ότι υπάρχουμε. Και άρα είναι πολύτιμο ψέμα.
Το χρήμα είναι μία μεταγενέστερη εφεύρεση του νου μας, το ανακάλυψε την εποχή της ωριμότητάς του πλέον, αλλά και αυτό είναι ένα απολύτως ψεύτικο μέγεθος και εργαλείο, που χωρίς εμάς θα χάσει εντελώς την εικονική του υπόσταση. Χωρίς ζωή εν χρόνω, το χρήμα ισούται με το τίποτα. Το χρήμα είναι μία συνθήκη ενός νου με τους άλλους νόες, με βάση την οποία οι άνθρωποι ανταλλάσουν ένα ψέμα (το χρήμα) με μιαν αλήθεια (την εργασία τους) και μετατρέπουν το άυλο σε υλικό, ώστε ευκολότερα να αποκτούν τα αναγκαία για την επιβίωσή τους. Αλλά τον ψέμα , χωρίς την αλήθεια που μεταλλάσει σε χρησιμότητα, θα ήταν ένα ασήμαντο απλώς ψέμα. Όσο χρήμα και αν υπήρχε, χωρίς την εργασία των πολλών, θα ήταν άχρηστο για όλους. Αν όλοι οι άνθρωποι σταματούσαν για μακρύ χρόνο να εργάζονται και τελείωναν όλα τα είδη που αγοράζονται με το χρήμα, όσο χρήμα και αν υπήρχες στις τσέπες τους και στις Τράπεζες δεν θα είχε καμία αξία για τη ζωή τους. Και όσοι φόροι και αν εισπράττονταν από το κράτος, ανίκανο θα ήταν το κράτος να τους αναλώσει για ο,τιδήποτε κι άχρηστοι θα ήσαν και για τους δανειστές του. Τόσο ψέμα είναι!
Ωστόσο ολόκληρη η ζωή μας είναι θεμελιωμένη κυρίως πάνω σε αυτά τα δύο ψεύτικα μεγέθη, που τα συνδυάζουμε κιόλας και λέμε πως ο χρόνος είναι χρήμα ή και τ’ ανάποδο. Και θυσιάζουμε συχνά το χρόνο μας για να αποκτήσουμε χρήμα που θα το χρησιμοποιήσουμε μετά , συνήθως για να αναλώσουμε άδοξα το χρόνο μας. Χωρίς αυτά τα ψέματα δεν μπορούμε εντέλει να ζήσουμε. Αγωνιούμε κάθε πρωί να δούμε τον Ήλιο να κάνει τον κύκλο του Ουρανού, ποτέ ας μην σταματήσει , Θε μου κι αγωνιούμε να δούμε το χρήμα να κατατεθεί στους λογαριασμούς μας, ποτέ ας μην εκλείψει, Κύριε! Είμαστε σκλάβοι του χρόνου και του χρήματος από πρώτης έως εσχάτης πνοής μας και ποτέ δεν θ’ αποσκλαβωθούμε από αυτά, αν δεν πάψει κάθε κίνηση μες στο σύμπαν κι αν δεν σταματήσει να μας δέρνει η εκ της ανάγκης της τροφής κατάρα της εργασίας. Ποτέ των ποτών, που έλεγε ο παππούς μου, από τα πολύτιμα αυτά ψέματα δεν θα απεγκλωβιστούμε.
Όμως υπάρχουν και μεγέθη που υφίστανται πέρα από κάθε κίνηση που δημιουργεί χρόνο, πέρα από κάθε εργασία που γεννά χρήμα. Παράγωγα του νου μας και αυτά, αλλά που αυτά καθορίζουν τελικά την αξία της ζωής μας. Η Ελευθερία της ψυχής και η Αγάπη, ας πούμε. Η πνευματική μας ανύψωση και η πράξη της αδελφοσύνης. Η φαντασία και το όνειρο που μας οδηγούν στο υπέρτατο μέσα από τις τέχνες. Ο έρωτας που σταματά το θάνατο, χωρίς να έχει χρεία το χρήμα και το χρόνο. Αντίθετα με το μέτρημα του λίγου χρόνου της ζωής μας , ενάντια στο μέτρημα του χρήματος, που με απληστία συνήθως διεκδικούμε, ο νους μας κι η ψυχή μας δεν μας κοροϊδεύουν , όταν καταπιάνονται με τα μεγελαιώδη μεγέθη αυτά που κάνουν την καρδιά μας να πάλλεται επάξια, όσο η ζωή μας υπάρχει .
Αυτά τα μεγέθη κυρίως σας εύχομαι να κυριαρχούν στις ζωές σας κατά τον ερχόμενο και σε  κάθε κλάσμα  του όλου μέλλοντος χρόνου σας.
Καλή επόμενη χρονιά , φίλες και φίλοι.


Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης