Πίνακας: Βαν Γκογκ, Ο Σπορέας
Σπορά
Ε! Γη μου τρυφερή…
γυμνούλα μου..
ομορφοπόδα θηλυκιά ρωγμή,
καρδούλα μου.
Μη φεύγεις…μη….
Ενδιαφέρομαι για Έρωτα ,
το ξέρεις.
Ναι, ναι,
ωσάν αυτόν που στα
λουλούδια πάνω
πεταλούδες κάνουν φανερά,
σαν τα βατράχια, μέσα στα
νερά,
όπως αυτόν που στις
γατούλες
τα γατιά τ΄ αρσενικά .....
γατίσια, άγρια σπορά...
Σαν 'κείνον....-τον
θυμάσαι;-
μες στα στάχυα
που κυλιστήκαμε μ' ορμή;
Που τρόμαξαν τα φίδια κι οι
αράχνες
απ' το θόρυβο ζωής
κι απ' τις φωνές της
ηδονής
και τα τζιτζίκια
τραγουδούσαν,
σπείρε!! σπείρε!!!
έ ο έ και τζι τζι τζι,
κι ύστερα γέννησες...
μου γέννησες ζωή,
ομορφοπόδα μου γυμνή…
ω Κύριε!...μού γέννησε...
μια θημωνιά παιδιών η Γη
μου,
απ’ τον κρατήρα μου
ζέον υγρό, κλαγγή κορμιών…
φωτιά η κλήρα μου....
Νοιώσε με...Θέλω Έρωτα κι
απόψε....
Θέλω και άλλην θημωνιά…
Έχω πολλήν ζωή ακόμα να
σου σπείρω,
Μοίρα Μου.....
ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου