Αναζητώντας μια καρδιά στους βράχους

Ενός κοριτσιού την καρδιά αναζητά

 πάνω στους βράχους η σκιά του ποιητή.

Μα βράχος κι η καρδιά του κοριτσιού που λείπει

και σκίζοναι εκεί τα όνειρα του ανεμοπαρμένου.

Σκίζονται μες στην μοναξιά,

καθώς τους θαλασσόβραχους και τη βραχοκαρδιά

 παλεύουν ν' αποχτήσουν...

Γλυκό το αίμα των πληγών σου ποιητή!

Καθώς μες στην αλμύρα πέφτει,

θαλασσολούλουδα ποτίζει,

πίνει αφρό, χάνεται μες στα τρίσβαθα

...εκεί που η αγάπη 

με τον έρωτα κοιμάται αγκαλιασμένη

και προσμένει

απ' το βυθό ως τον αφρό

να γίνει ευτυχισμένη.

Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης

Από την ΕΝ ΠΛΩ