ύμνος θηλυκός

ύμνος θηλυκός

Αερικό μου, θηλυκό μου, πανέμορφό μου αστρικό,

καθώς κρατά τον ουρανό απ’ των νεφών του την υφή,

κράτα κι εμένα ζωντανό στου σώματος σου την πηγή.

Να με φιλάς, να μου γελάς έτσι απέραντα κι εσύ,

να μυ γελάς, να μου μιλάς με του κορμιού σου τη φωνή

και να πετάς, ναι α πετάς στα ύψη π’ έχει η ζωή,

σταλαγματιά των ουρανών στο γήινό μου πάνω εσύ.

Αερικό μου θηλυκό, απέραντή μου ηδονή,

σε αγαπώ, σε αγαπώ, ολόφωτή μου πλησμονή

κι ανακομέν’ η ανάσα μου μέσα σε άπειρη στιγμή.

Σε προσκυνώ στ’ ανήλιαγο, στο πιο κρυφό σου μυστικό

και ξεχειλίζ’, ως σε φιλώ, το πιο γλυκόπιοτό μ’ υγρό.

Κι όλο το είναι μου θερμό πάνω στο σώμα σου ακουμπώ.

Πάνω στο σώμα της φωτιάς που κρύβεις μέσα στο βαθύ

καίγω κι εγώ το αίμα μου και καίγομαι μ’ αυτό,

καθώς τον έρωτά σου ζω, αστερικό μου αναρχικό!

Θα σε υμνώ κάθε στιγμή που μια ματιά μου σ’ ακουμπά,

κάθε στιγμή που η σκέψη μου τον ουρανό σου συναντά,

Αερικό μου θηλυκό, άναρχο σώμα , ερωτικό!

Θα σε υμνώ, θα σε υμνώ, μέχρι τον τάφο μου να μπω!

Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης