ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Κράτα μου τον ιμάντα

Κράτα μου τον ιμάντα

Ματιά σε χρώμα μαύρο-άσπρο,
σε φόντο φθινοπωρινό.
Καρδιά μου πιάσε ένα άστρο
και σύρε με στον Ουρανό.

Πάρε απ' το χώμα την ορμή μου
και δώρισέ την στο Θεό.
Άναρχη ήταν η αρχή μου
και δίχως τέλος το αγαπώ.

Πέρνα , καρδιά μου, στους αιθέρες
κι αχτίνισε το άπειρο,
ένα να γίνω με αστέρες
που τους κοιτώ και απορώ.

Κι όταν θα φύσεις προς το πέρα,
συ που το αίμα μου κινείς,
κράτα , καρδιά μου, την φλογέρα
της φλεγομένης μου ψυχής

και παίξε μες στα σύμπαντά μου
εκείνον τον τρελό σκοπό
που επί Γης ήταν χαρά μου,
το μεθυσμένο το αγαπώ.

Ηλεκτρισμένη μες στο σκότος
ποτέ , καρδιά μου, μη σκιαστείς.
Θα 'ναι η ψυχούλα μου πιλότος
κι απ' τον Θεό ας κρεμαστείς.

Κι εσύ ψυχή μου  που ήσουν πάντα
στο σώμα μου ζωής πηγή,
κράτα για πάντα τον ιμάντα
που θα μ' ενώνει με τη Γη.

Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης.
Από την ΕΝ ΧΟΡΔΑΙΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΟΙΣ



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου