Σε τούτον εδώ τον τόπο , εκτός από δικές μου
μικροδημιουργίες, έχω ανεβάσει κατά καιρούς πολλά μεγάλα έργα των μεγάλων μας
Ποιητών του παρελθόντος. Μόνο.
Σήμερα θα παραβώ τον κανόνα και θα αναρτήσω ένα κείμενο
συγκλονιστικό μιας σπουδαίας σύγχρονης Ποιήτριας ή και Πεζοποιήτριας, αν
θέλετε.
Και μόνο αυτό αν είχε γράψει, πάλι σπουδαία θα την έλεγα.
Προς τιμήν τής
Δήμητρας Καββαδία,
αναρτώ εδώ την δική της γραφή. Με ένα μεγάλο ευχαριστώ
που τιμά σήμερα ιδιαζόντως το λόγο.
Καληνύχτα '' μπαμπά ''.
Θα θελα να σε βρίσω, μα δεν κάνει να βρίζουν τα μικρά
παιδιά.
Πριν φύγω να σου πω πως δε θα σε περιμένω στον Παράδεισο,
γιατί δε θα έρθεις εκεί, μα θα έρχομαι εγώ στην Κόλαση να
σε βρίσκω
και τότε μπαμπά θα σε ρωτήσω γιατί...
Και να ξέρεις.. δε θα μου λείψεις...δε ξέρω αν θα λείψεις
και στη μαμά,
μπορεί σε κανέναν.
Μα όταν συναντηθούμε θα μαι δυνατή,
πιο δυνατή από σένα
και τότε τα χέρια σου δε θα ναι ικανά να μου κλέψουν την
ανάσα μου.
Τότε θα είμαστε ίσοι.
Τότε δε θα σου κλέψω τη δική σου ανάσα
γιατί εσύ νεκρός θα έρθεις να με βρεις.
Μόνο τη μιλιά θα έχεις.
Και τότε θα απαιτήσω μία απάντηση στο γιατί μου...
μια απάντηση
που ούτε η αιωνιότητα δε θα φτάσει να τη βρεις..
Κι εγώ θα παίζω μ' άλλα παιδιά
που οι '' γονείς '' τους τα έστειλαν στον Παράδεισο,
μα πάντα θα γυρνώ να πάρω την απάντηση
που μου χρωστάς.
Αυτό θα ναι η τιμωρία σου
που ήσουν
κακός μπαμπάς..
'' Χωρίς αγάπη...η κόρη σου. ''
στη μνήμη του αθώου κοριτσιού που δολοφονήθηκε από τον
πατέρα του,
εκτός από το
συγκλονιστικό ποίημα της Δήμητρας Καββαδία , αφιερώνω και την φωτογραφία
με τους στίχους του μέγιστου Οδυσσέα Ελύτη.
Γιώργης Δρυμωνιάτης.