ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Στου μέλλοντος τη γειτονιά

αυτό το ποιηματάκι μου το έγραψα το 1990....δεν ξέρω ποιος διάολος μου κράταγε το χέρι όταν το έγραφα.


Στου μέλλοντος τη γειτονιά

...και θάρθουν μέρες π' όλα λίγα
θα είναι πια στη γειτονιά.
Λίγ΄η αγάπη, λίγ΄η ελπίδα,
λίγα τα όνειρα, κοντά.
Κι απ’ όλα λίγη και πιο λίγη
θα είναι πια η ανθρωπιά.
Θάχουν κοντύνει κι οι ψυχές μας
κι ο νους θα είναι ελλιπής.
Κορμιά που σέρνονται στους δρόμους
θάναι οι πρώην ευφυείς.
Κι απάνω εκεί, στην εξουσία
θάναι αισχρά δαιμονικά,
που με παντιέρα τους το χρήμα,
θα μηδενίζουν τη χαρά.
Θα είναι όλα δυστυχία
στη γειτονιά τού πρώην φωτός.
Η ανθρωπότητα, ω Θε μου,
θα είναι όλη ένας νεκρός.
Κι η γειτονιά που χαχανίζαν
ως χθες παιδιά όλο χαρά,
θα είναι τάφος. Θάχουν ζήσει
μόνο το χρήμα κι η ψευτιά.

Γιωργης Δρυμωνιάτης
Από την "ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΠΟΙΚΙΛΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ"

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

έτσι έχω παραγγείλει


Tι ωραίος που θα είναι ο τάφος μου!!
Όχι μάρμαρα…έτσι έχω παραγγείλει,
καθόλου μάρμαρα…
δεν θέλω πράγματα παγερά
πάνω απ’ το θάνατό μου.
Πλάκα βέβαια, τσιμεντένια ίσως,
θα υπάρξει για την κάλυψη της αρχικής δυσοσμίας
και της μετέπειτα ανυπαρξίας.
Όμως πάνω από την πλάκα χώμα έχω παραγγείλει,
χώμα απαλό, να φτιαχτεί σαν παρτέρι,
σαν αυτά που φτιάχνουν στις πλατείες
με λουλούδια εποχής.
Θέλω ψηλά να είναι, έτσι έχω παραγγείλει,
τα μεταθανάτια θέλουν κι αυτά τη θέα τους,
έτσι έχω φανταστεί.
Σταυρό όρθιο όχι, δεν τον μπορώ το βοριά,
όταν θυμώνει, δεν θα μ αρέσει να σφυρίζει
στο σταυρό μου.
Για την υγρασία ας μην παρθούν επί πλέον μέτρα,
έτσι έχω παραγγείλει,
ας μπαίνει μέσα το νερό
να μου ξεπλένει τα κόκκαλα.
Πάντα το αγαπούσα το νερό,
τι θα ‘ μουνα χωρίς αυτό , άλλωστε.
Καντηλάκι, ό,τι θέλετε, τους έχω παραγγείλει.
αν σας προσφέρει κάτι,
να μου το ανάβετε, ναι… όχι κάθε μέρα,
τα Σαββατόβραδα μόνο,
καθώς τα λάτρευα, αν θυμάστε,
τα Σάββατα και τα βράδια  τους,
όχι τις Κυριακές κι ας είχε γήπεδο..
όχι τις Κυριακές..
Τα Σάββατα, λίγο λιβάνι θα μου αρέσει ίσως,
να μυρίζει κάπως όμορφα
το αποστεωμένο  πτώμα.
Αλλά λουλούδια, έτσι έχω παραγγείλει,
λουλούδια πολλά,
όμορφα , χρωματιστά, μυριστικά,
να σκάβουν το χώμα οι ρίζες τους
και να παίρνουν από μένα ζωή,
έτσι έχω παραγγείλει,
λουλούδια στον κήπο της πλάκας μου…
πολλά λουλούδια,
αμαρυλλίδες και γαρδένιες κι ορντασίες,
κι άλλα…γιασεμιά, βιολέτες, κι αυτούς τους πένθιμους,
τους μαβιούς, τους μενεξέδες.
Θέλω,ααα από λουλούδια όλα τα θέλω.
Όνομα τίποτα, σιγά…τι είναι το όνομα;
Παρακαλώ, έχω πει,
όνομα πουθενά στον τάφο μου.
Πάντοτε σιχαινόμουν τους περίεργους.
«Το όνομά σας;»..να σε ρωτούν…εεε δεν θα έχω όνομα,
περίεργε περαστικέ, σιγά, δεν έχω όνομα, ρε,
τι είναι το όνομα, όταν δεν υπάρχεις;
Κάτι ακόμα..μην το ξεχάσατε,
να με θάψετε όρθιο,εντάξει;
Δεν μετράει το μπόι στα εκεί κάτω,
αλλά εγώ όρθιος επιθυμώ να εξαφανιστώ,
έτσι.. για πείσμα στο θάνατο,
δεν θα του σκύψω ούτ’ εκείνου το κεφάλι,
βίτσιο πες, χούι, αλλά δεν σκύβω.
Όρθιο να με θάψετε.
Έτσι, μεταξύ των άλλων όλων
κι αυτό, έτσι το έχω παραγγείλει.
Χαχα, γελάω με σας που χεστήκατε
απ’ την μακάβρια περιγραφή του δικού μου.
Α, ρε κακομοίρηδες,
θα ψοφήσετε από το κρύο στους μαρμαρένιους.
Ενώ εγώ, που φόβο δεν ζαλώθηκα,
στη ζεστασιά των ανθισμένων γήινων στιγμών
θα ζω ακόμα.
Ένας όρθιος νεκρός κάτω απ’ ένα παρτέρι.
Έτσι έχω παραγγείλει. Για σκεφτείτε.
Tι ωραίος που θα είναι ο τάφος μου!!

ΓΙΩΡΓΗΣ ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την  "ΚΑΘ' ΟΔΟΝ"