ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Ανάσταση έφερέ μου.




Με ελλιπές της Άνοιξης λουλούδι
το μαραμένο μου έμοιαζε.
Μα εγώ το πήρα να, εδώ,
στα χέρια που με χώμα
τα είχα θρέψει σκάβοντας
και με της δύναμης νερό
από ιδρώτα δροσερό
τα είχα ποτισμένα.
Κι οι ρίζες του καρφώθηκαν
στα χέρια τα ιδρωμένα
και τ’ άρωμά του ανάσανε
από τη μυρωδιά μου
και όλα του τα χρώματα
κάτι από το αίμα μου
μεταγγισμένο πήραν
κι ολάνθισε όμορφο ξανά
στον κήπο των ονείρων μου
τ’ άνθος το μαραμένο.
Και να 'μαι..περιμένω
να το φιλήσω πια,
εκεί στα ροδοπέταλα
τα γλυκανταριασμένα
που ήρθανε για μένα
τούτη την πρωινιά.
Στα χέρια μου τα ιδρώφιλα,
τα έντιμα λασπωμένα,
που ξέρουνε ανάσταση
να φέρνουν στο λουλούδι,
απλώθηκαν τα φύλλα του,
τα πέταλα, οι χυμοί του,
απλώθηκαν και γιόμισε
ο τόπος μου ομορφιά!!!
Κι ο χρόνος μου αναστήθηκε
απ’ την Ανάστασή του,
του λουλουδιού
που ελλιπές δεν ήταν τώρα πια…

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ

Από την υπό δημιουργία συλλογή "ΕΑΡΙΝΑ ΚΙ ΕΩΘΙΝΑ"

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Ο παιδιόθεν αγαπημένος μου φίλος, ο Χειρουργός Κοσμάς Μεγαλοκονόμος, που συνάμα είναι κι ένας διακεκριμένος Συγγραφέας και Ποιητής, μου έκανε μια μεγάλη τιμή τούτες τις μέρες. Δημοσίευσε στην εκλεκτή (και ιστορική πια) τοπική μηνιαία εφημερίδα, του άλλου παιδιόθεν αγαπημένου μου φίλου, στα κυκλοφορούντα σ’ όλον τον κόσμο (όπου Κυθήριος υπάρχει δηλαδή) , στα αγαπημένα μου «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ» του Μανώλη Καλλίγερου, (με τα οποία έχω την τιμή να συνεργάζομαι για 26 χρόνια τώρα), τούτο το τόσο επαινετικό άρθρο του, επαινετικό τόσο για το ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ , όσο και για τα βιβλία μου. Δεν είναι ούτε 15 μέρες που κυκλοφόρησε η εφημερίδα κι έχω δεχτεί πολλά τηλεφωνήματα και μηνύματα από την μιαν άκρη του κόσμου ως την άλλη. Από την Αυστραλία, την Αμερική, τη Νότια Αφρική, τη Γερμανία, το Βέλγιο και από πολλούς εντός Ελλάδας που μου εκφράζουν τα μπράβο τους. Ευχαριστώ θερμά και ολόψυχα,πρώτα απ’ όλα τον Κοσμά, εξίσου το Μανώλη, εξίσου και όλους εσάς για τα μπράβο σας. Είναι αλήθεια πως με ικανοποιεί η ευαρέσκειά σας για τα απλοϊκά έργα μου και για τις αδύναμες προσπάθειές μου για διάδοση της τέχνης του λόγου. Όμως δεν ξέρω αν πραγματικά μού αναλογούν. Διότι με ειλικρίνεια θέλω να σας πω και να σας εξηγήσω πως Δεν είμαι Συγγραφέας, ούτε Ποιητής, ούτε Εκδότης, ούτε Λόγιος, όπως με αποκαλείτε πολλές φορές. Αν και γράφω από παιδί, δεν επεδίωξα ποτέ βραβεία και διακρίσεις και επαίνους για τις γραφές μου, έχοντας πάντα το «Γνώθι σαυτόν» και το «Μηδέν Άγαν» οδηγούς στη ζωή μου. Έγραφα πάντα εγωιστικά, για να καλύψω την ασχήμια της καθημερινότητάς μου, για να γεμίσω τις άδειες ώρες μου αναζητώντας την ομορφιά του λόγου, για να ικανοποιήσω μια τρέλα προσωπική που την κληρονόμησα από τα γονίδια που μου άφησε ο αλησμόνητος πατέρας μου στη σάρκα και στο πνεύμα μου. Αν σ’ αυτήν την τρέλα έχω συνοδοιπόρους εσάς, δεν σας κρύβω πως μου αρέσει, νοιώθω πολύ όμορφα αν συγκινώ, προβληματίζω, ταρακουνώ καμιά φορά κανένα νου κι αναδεύω κάποια συναισθήματα, που , όπως λέει κι ο Κοσμάς, πιστεύω κι εγώ «πως τα συναισθήματα είναι η κορυφαία λειτουργία του νου μας». Νοιώθοντας λοιπόν εντελώς αδύναμος για να σηκώσω αυτούς τους βαριούς τίτλους, του Ποιητή προπαντός, μα και του Συγγραφέα επίσης, σας ευχαριστώ όλους θερμά για τα καλά σας λόγια, αλλά μη με παίρνετε και πολύ στα σοβαρά. Άλλωστε αυτές οι δουλειές μετά θάνατον αξιολογούνται. Σ’ ευχαριστώ θερμά και για την στο ΦΒ ανάρτησή σου τούτη Κοσμά μου και περιμένω ο επόμενος πυρσός που θα ανάψει το ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ μου, να είναι ο δικός σου , αγαπημένε Φίλε Συνοδοιπόρε και Συνονειρευτή!!!

Με εκτίμηση

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης.


ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ

 Γράφει ο Κοσμάς Μεγαλοκονόμος
«Κλεμμένο» τον έχω τον τίτλο αυτού του σημειώματος από τον Γιώργη Π. Κασιμάτη – Δρυμωνιάτη. Βλέπετε πλήθος οι Κασιμάτηδες στον τόπο μας και με το «Δρυμωνιάτης» προβάλλεται κι ο ίδιος και το πανέμορφο χωριό του. Μα κι ο Γιώργης από τον Όμηρο και τον Ησίοδο τον έχει «κλέψει» αυτόν τον τίτλο, γιατί και οι δύο αυτοί παν–μέγιστοι, όταν αναφέρουν τα Κύθηρα προτάσσουν το τοπικό επίθετο: «Ζάθεον». Το προτάσσουν, μάλιστα, στον πληθυντικό, γιατί τα Κύθηρα εξ αρχής βαφτίστηκαν σε πληθυντικό μεγαλοπρέπειας! Σύνθετη η λέξη «ζάθεος». Ζα + Θεός. Ζα = άγαν = υπερβολικό (βλέπε ζάπλουτος). Κατά συνέπεια Ζάθεος είναι ο υπερβολικά θείος τόπος, ο Πανάγιος τόπος… τα Κύθηρα. Υπάρχει όμως κι άλλος τόπος, ιδεατός, που το κρανίο των ανθρώπων καταλαμβάνει. Ο νους, το πνεύμα… το Πυρ κατά τον Γιώργη Δρυμωνιάτη. Ιδού! λοιπόν ο τίτλος: ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ! Πανάγιο Πνεύμα της Νόησης! Αποκαλύπτομαι στον Γιώργο και την ευρηματικότητά του, για τον τρόπο που σκέφτηκε κι ονομάτισε τον εκδοτικό οίκο που ίδρυσε με έδρα τα Κύθηρα. Οι ευχές όλων μας, για επιτυχίες, τον συντροφεύουν.
Ο Γιώργης ήδη έχει εκδώσει περί τα 10 βιβλία… και δυναμικά συνεχίζει σε δύσκολους καιρούς. Σημαντικοί συγγραφείς και ποιητές του εμπιστεύονται τα έργα τους. Μα θα σταθώ στον δικό του λόγο, στο δικό του συγγραφικό και ποιητικό έργο. Φυσικά στους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας μόνο άγνωστος δεν είναι ο Γιώργης. Πολυγραφότατος σατυρικός ποιητής, μα και συγγραφέας των 48 Κουριόζικων (γελαστικών) διηγημάτων που τα «Κυθηραϊκά» αρχικά μεμονωμένα δημοσίευσαν και στη συνέχεια εξέδωσαν σε βιβλίο. Στο διαδίκτυο, το μέγιστο επικοινωνιακό μέσον των καιρών μας, η παρουσία του Γιώργη είναι πλούσια και μεστή. Από τις 18 ποιητικές συλλογές του αντλεί και κοινοποιεί μορφοποιημένο λόγο. Λόγο νου και αισθημάτων, λόγο γλυκύ και διδαχής, λόγο απλό μα και συμβολικό…
Από τις εκδόσεις του, «ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ», πρόσφατα κυκλοφόρησαν και δύο δικά του βιβλία. Η μυθιστορία «Τάφος με θέα» και η ποιητική συλλογή «επιβίβαση για την Αλεξάνδρεια». Και τα δύο με ιδιαίτερους συμβολισμούς. Διαβάζοντας τον «Τάφο με θέα», που το εξώφυλλό του κοσμείται με πίνακα της πατριώτισσάς μας Ρόζας Φατσέας, εκτός των άλλων και ζωγράφου, έμεινα έκπληκτος. Ένα βαθιά φιλοσοφικό έργο δοσμένο με πρωτότυπο τρόπο. Στιγμή δεν ξεφεύγει από την αφηγηματική δράση που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο βιός του χωλού και μισερού ποιητή ξετυλίγεται ως αφήγημα. Η εμπλοκή του ήρωα, ακόμα και δικαστική, με τα «όργανα» τού κράτους, η συνύπαρξή του με φίλους, αλλά και με κάθε λογής πρόσωπα που το «κοινωνικό» περιβάλλον προσθέτει, η αποστασιοποίηση του από κάθε νοσηρό, η άρνηση των περιττών αναγκών και των αρνητικών συναισθημάτων, συνθέτουν τον μύθο. Οι ευφυείς ανατροπές των καταστάσεων, οι απίθανες εναλλαγές, τα εφευρήματα του μυαλού του Γιώργου, κάνουν την πλοκή ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Αν προστεθεί η γνωστή σατιρική δεινότητα του συγγραφέα που αβίαστα τυλίγει το έργο, ο αυτοσαρκασμός, μα και η ανάμειξη γνώσεων, ακόμα και αστροφυσικής… τότε σχηματίζεται το περίγραμμα των πρώτων επιπέδων του έργου. Όμως η ουσία βρίσκεται από κει και πέρα. Ο αναγνώστης θέλοντας και μη θα ‘ρθει σε επαφή με απλές ιδέες κι θ’ αναρωτηθεί… «Πώς κι εγώ δεν το σκέφτηκα;». Θα συνειδητοποιήσει ότι οι αλήθειες δεν είναι κρυμμένες, μα ότι είμαστε τυφλοί και δεν τις βλέπουμε. Θα νιώσει πως αξίζει να πάρουμε πιο σοβαρά τα λόγια των «ποιητών». Πως οι «ανατροπές» (στην πραγματικότητα στροφή προς το λογικό και το δίκαιο) δεν είναι τόσο ανέφικτες, αν η γνώση μάς αγγίξει, αν τολμήσουμε να δούμε ακόμα και μέσα από τάφο. «Τάφος με θέα»!!! Ένα βιβλίο αξιόλογο που προσθέτει στα ελληνικά γράμματα… Προσωπικά με χαροποιεί, γιατί από πατριώτη και φίλο μου γράφτηκε και στη βιβλιοθήκη μου θέση όμορφη βρήκε!
«Επιβίβαση για την Αλεξάνδρεια», η ποιητική συλλογή του Γιώργη. Τι να πω; Η ποίηση δεν μεταδίδεται. Ο καθένας τη νιώθει με προσωπικό τρόπο. Και η ποίηση του Γιώργου προσφέρεται ιδιαίτερα για διείσδυση. Διείσδυση στη σφαίρα των συναισθημάτων. Μα μη ξεχνάμε πως τα συναισθήματα είναι η κορυφαία λειτουργία του νου μας. Ας μη διστάσουμε να νιώσουμε. Ας αφήσουμε σαν προζύμι να μας μπολιάσει ο λόγος τού Γιώργη κι ας δώσουμε στον εαυτόν μας την ευκαιρία να απλωθούν τα αισθήματά μας... σαν ζύμη έξω απ’ τον χώρο μας.
Καλοτάξιδα τα βιβλία σου Γιώργο… και σε πλήθος πυρσών να μεταδοθεί το ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ!!!                     

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Καρτέρεψε σκιά κοντά μου




















Καρτέρεψε σκιά κοντά μου


Ήτανε νύχτα μες στα μάτια σου…θυμάσαι;
κι εγώ που πέρναγ’απ’ εκεί σκυφτός
μες στο σκοτάδι σου διέκρινα ένα φως,
έλα, σου είπα, όπως και νάσαι…..

Κι είπες εσύ : «κοντά μου και μαζί ας πονάμε»,
σ’ έδειξα με το χέρι μου: «να φως»,
κι εκεί που έσβηνα σαν λύχνος άλαδος,
ήρθα σου είπα, όπως και νάμαι.


Τώρα που πάλι έχεις φύγει, ως χιόνι λιώνω,
νωθρός ξανά μικρός νεκρός βροτός,
παγόνερο διατρέχει όλο μου τ’ εντός,
κι  είσαι μια φλόγα μες στον πόνο….

Ήρθες....και πάλι βροντοδάκρυσα κι απόψε...
Ήρθες...σκιά μες στο νεκρό μου φως.
Ας είναι...σώζει κι ένας ψέμα  ερχομός.
Καρτέρεψε κοντά μου κι άνθη κόψε.

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από τα ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

..κι ύστερα πάλι…




Όταν ο Ήλιος στεφανώνει τα νησιά,
τότε που οι αχτίνες του,
σαν ασημένια κορδελάκια,
στα μαλλιά τους μπλέκουν
όταν η Γαία ανθοστολίζεται κι αυτή
κι όλα τα του φωτός πλουμίδια
πάνω της φοράει,
όταν η θάλασσα λιγώνεται
κάτω από την απαλή παλάμη του εραστή
κι, απόλυτα γαληνεμένη ,αφήνεται στο χάδι,
όταν ο Μέγας Ουρανός
παίρνει το ύφος το βαρύ, το ανδρικό,
έχοντας ποίκιλμα στο στήθος του
το σύγνεφο το αψύ,  το γκριζομαύρο,
όταν η Φύση ερωτεύεται το Φως,
στέκω  ‘κειδά εκστατικός,
μ΄ όλα τα μάτια μου κοιτάζω,
(κυρίως με τα μάτια της καρδιάς,που αγκομαχά),
μ’ όλα τα μάτια μου ρουφώ φωτιά, νερό και ουρανό
κι, ωσεί αθάνατος,  στεντόρια φωνάζω!
Ζήτω που ζω!!!!
Κι ύστερα πάλι αναστενάζω….
ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την ΕΦΤΑΖΥΜΟΣ ΨΥΧΗ ΔΙΠΥΡΩΜΕΝΗ