ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Σ ΑΓΑΠΩ-ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ-ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ



Αποχαιρετώντας την κορυφαία του έρωτα την ποιήτρια με το πιο ερωτικό τραγούδι που έχει δεχτεί ποτέ η ακοή μου. Μυρτιώτισσα, Μάνο, Φλέρυ, κορυφαίοι θα είστε παντα στη ζωή μου!!!! Σύμβολα και οδηγοί μου!!!
Σώμα της νύχτας .

κοιμήσου ανάσα μου
...στο στέρνο μου επάνω
και μέτρα τους κτύπους μου
για σένα που κάνω....

...πλανιέμαι μες στ' όμορφο,
στο λάγνο σκοτάδι,
το χέρι μου σύννεφο
σ' αέρινο χάδι!

Το σώμα στο σώμα σου!
Φωτιά να σου δώσω,
στο πνεύμα και στ' όμμα σου
το φως μου να ενώσω,

να γίνω επέκταση
του θείου εγώ σου.
Απάνω στην έκσταση,
ψυχή μου, λιγώσου!

Αστέρι της νύχτας μου,
ωραία φθορά μου,
λατρεία αμέτρητη,
γυναίκα , χαρά μου,

αφέσου και δώσε μου
το όλον του όλου,
γυναίκα μου, υπέρτερη
Θεού και διαβόλου !!! ♥


Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης
από τη συλλογή
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ,

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Που;

 
Σε ψάχνω στα βουνά των ονείρων μου...
Σε ψάχνω στις κοιλάδες της λύπης...
Σε ψάχνω στ' άπειρο του φωτός...
μα εσύ λείπεις...λείπεις..λείπεις....

και μου μένει στα χείλη το που;
πουθενά και παντού....
όπως πάντα......

πεταλούδα μου πέτα στα ωραία τα άνθη του κόσμου...
μου αρκεί να σ' υμνώ
εντός μου......

Γιώργης Π.Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης
από τη συλλογή
ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ

Στο Γιο Μου - Μυρτιωτισσα


Στον Γιο Μου... **

Τα πλοία που λαχτάριζες μακριά για να σε φέρουν
στις χώρες που 'ν' σαν όνειρο, στις χώρες που μαγεύουν

κάθε παιδιού τη νια καρδιά π' όλο ποθεί και θέλει
να δει, ν' αγγίξει, να γευτεί της γης όλο το μέλι!

Την άγια θύρα της ζωής τρεμάμενη σ' ανοίγω
και κρύβω τη λαχτάρα μου και τον καημό μου πνίγω.

Μα είναι μεγάλος μου καημός κι είναι πικρή η ψυχή μου...
Ω! διάφανο αγριολούλουδο βγαλμένο απ' τη πνοή μου.

Μονάχα συ, φωτίζοντας βαθιά τη σκοτεινιά μου,
το νεκρωμένο ξύπναγες, παλμό μες στη καρδιά μου.

Τώρα σε χάνω. Αμίλητη, αδάκρυτη και μόνη,
βλέπω τη νύχτα να 'ρχεται βαριά και να με ζώνει...

Mυρτιώτισσα
** (ο γιος της ήταν ο γνωστός τότε πρωταγωνιστής του δραματικού θεάτρου Γιώργος Παππάς, που χάθηκε νεότατος)

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

στην άκρη του χρόνου

Η αγάπη μου είν' ένας άνεμος
απαλός , σαν του Νότου το χάδι.
Η αγάπη μου είναι μια δύναμη
ισχυρή, σαν των άστρων την έλξη.
Η αγάπη μου είναι διάσπαρτη,
σαν τη σκόνη στην άκρη του χρόνου.
Η αγάπη μου είναι το ήμισυ
του φωτός , του ενός, του εγώ μου!!!!
.
Η αγάπη μου είσαι ολόκληρη Συ ,
ω καρδιά του Σύμπαντός μου!!!!

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης
από τη συλλογή ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ,

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Νεκρέ Έρωτά Μου!


Νύχτα, φεγγάρι,
και συ μπροστά μου
ζωντανεμένος,
νεκρέ Έρωτά μου!

Κάτι μου δείχνει
το θείο σου χέρι,
πότε το κύμα
πότ' ένα αστέρι.

Σου λέω: "Καλέ μου
άργησες τόσο!
Τί θα μπορέσω
πια να σου δώσω";

Μου λες: "Το φως μου
θα σε φωτίζει
κι η άυλη ζωή μου
θα σε στολίζει"!

Και περπατούμε
και το φεγγάρι
μας στεφανώνει
ουράνια χάρη!

Ξάφνου σε χάνω.
Κι αντικρινά μου
το ξέρο δέντρο
για συντροφιά μου!

ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ

Fontana Amorosa-Α. Αρτέμης-Θέλω να ξέρεις (Μυρτιώτισσα)


Ποίηση Μυρτιώτισσα

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

η μελωδία της θλίψης


Νόμιζα πως θα ήσουν πάντα….
…αλλά συ έφυγες νωρίς…
έσπασες το μικρό ιμάντα
και για αλλού αναχωρείς.

Δεν κοίταξες καθόλου πίσω
να δεις που βρέχει ολημερίς.
Το σπίτι μας το πελαγίσο
μοιάζει με δάκρυ της βροχής.

Μοιάζει με κάστρο εμπολέμων
που θλίψη πια το κατοικεί,
π’ έγινε σπίτι των ανέμων.
Kι εσύ δεν είσαι πια εκεί.

Δεν είσ’ εσύ που ισορροπούσες
το λόγο μέσα στη σιωπή
και μες τα μάτια ζωγραφούσες
φως απ’ των άστρων την κλοπή.

Ναι, σε ζηλέψανε τα άστρα
και βρήκαν την κλοπή αφορμή,
μια νύχτα, μια Θεοδαμάστρα,
ψυχή σού πήραν και κορμί.

Νόμιζα πως θα ήσουν πάντα…..
αλλά συ μίσεψες γοργά
και στην ψυχή μου , μια γιρλάντα
η θλίψη, δρα ραδιενεργά...

Γιώργη Π. Κασιμάτη- Δρυμωνιατη
από τη συλλογή του ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ

.::Μυρτιώτισσα - Ερωφίλη::. (Myrtiotissa - Erofeely)


Yπέροχοι στίχοι της Μυρτιώτισσας!!!

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Στη γέννηση του γιου μας


Καλώς όρισες μικρέ μας στο σπίτι μας,
καλώς ήρθες χαρά της ζωής μας.
Τις αγκάλες διάπλατ' ανοίγουμε,
καλώς ήρθες κοντά μας, ψυχή μας.

Ηρθες κι έφερες όμορφην άνοιξη,
ελουλούδιασαν όλα, ανθέ μας,
κι η ζωή μας απόχτησε νόημα
με το πρώτο σου κλάμα, καλέ μας.

Ελα μπες στη ζεστούλα την κούνια σου.
'Κει κοντά τα πολλά όνειρά μας
φτερουγίζουν και σχήματα παίρνουνε,
που σου μοιάζουνε όλα, χαρά μας.

Η μανούλα σού στρώνει προσκέφαλο
του λαιμού της το πλάϊ και λέει
νανουρίσματα χίλια για σένανε,
σε ζεσταίνει μ' ανάσα που καίει.

Κι ο πατέρας, γλυκέ κανακάρη του,
χίλιες πόρτες ν' ανοίξει ορμάει,
να σε δει αϊτόν ονειρεύεται
κάθε που τρυφερά σε φιλάει.

Πάρε ό,τι για σένανε κρύψαμε
τόσα χρόνια βαθιά στην ψυχή μας.
Πάρ' την άπειρη κι άφατ' αγάπη μας
κι εσαεί νάχεις κάθε ευχή μας.

Καλώς μπήκες γλυκέ μας στον σπίτι μας.
Καλώς ήρθες καινούργια πνοή μας.
Από τώρα και μπρος κάθε βήμα μας
σ' ακλουθεί. Η ζωή σου, ζωή μας.
12.3.1996

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης
από τη συλλογή
ΕΦΤΑΨΥΧΟΣ ΨΥΧΗ ΔΙΠΥΡΩΜΕΝΗ

Στο Γιο Μου - Μυρτιωτισσα

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

κάτω απ’ τον αμμόλοφο ας είμαι


άσε με να πεθάνω μοναχός στην έρημο των ονείρων μου.
οι αμμόλοφοι της χαράς να με σκεπάσουν εν ώρα ευτυχίας.
να μην καίγομαι πια απ' τις αχτίνες σου, Ήλιε μου.
να μην διψώ για το ύδωρ το απεσταγμένο του έρωτά σου.
αν νοιώθεις πως αμαρτάνεις που ζεις,
πρέπει να κόβεις τους ιμάντες που σε συνδέουν..

Άμμος της ερήμου τα όνειρα που με σκέπασαν,
όμορφος αμμόλοφος ο τύμβος μου…
όμορφο τριαντάφυλλο εσύ , ανοιχτό,
μοσχομυριστό, στου εχθρού μου τον κήπο…..

....σκέφτομαι ….διαγωνίως ανακλώντας την όρασή μου.....
στην έρημο των ονείρων μου μοναχός,…
..μα είμαι όμορφος......!
πιο όμορφος κι απ' το θάνατο ακόμα!!
Έτσι σκέφτομαι σ’ οριζόντια στάση………
ερωτευμένος με το τίποτα πλέον…………
κάτω απ' τις σκιές της άμμου και του χρόνου....

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης
από τα ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Πάθος ΑΛΕΚΑ ΜΑΒΙΛΗ


Πάθος

Ω! τα μάτια, τα μάτια σου
που όλο χρώματ' αλλάζουν,
με γητεύουν τα μάτια σου
και βαθιά με σπαράζουν.

Μες στα χέρια - τα χέρια σου -
τα γερά, τ' ατσαλένια,
τρεμουλιάζουν τα χέρια μου
σαν πουλιά λαβωμένα!

Και το σώμα, το σώμα σου,
νευρικό κι ανδρειωμένο,
πώς το λιώνει το σώμα μου
το βαριά κουρασμένο.

ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ