ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Με τον Ήλιο να δύει, με το φεγγάρι ν' ανατέλει, στου Λιμνιώνα τα μέρη









Από τη μια ο Ήλιος,
από την άλλη ο φέγγαρος
κι εγώ απένταρος,
αλλ' ευτυχής,
στην άκρη της Γης.
Στα βράχια του Λιμνιώνα
περιφερόταν
ο βράχος μου.
Κι ο Ήλιος .Κι ο Φέγγαρος.
Ο ένας ανατέλει,
ο άλλος βυθίζεται
και η μικρή καρδιά μου
ανακαινίζεται.
Κι η μακροερωμένη
 μπροστά μου βολοδέρνει,
σπάει στα βράχια της
τα τεμάχια της.
Καλόκαρδή μου θάλασσα,
πνίξε τους τούς καημούς μας
κι άνοιξε ουρανούς
μπροστά στο βλέμμα μας.
Τούτος ο τόπος είναι το αίμα μας,
εμφιαλωμένο στην ύπαρξη.
Αίμα βραχοπέλαγο, γλυκαλατισμένο!
Με κάλλος ποτισμένο.
Εϊ, Λιμνιώνα μου,
γαλήνη της αθώας αμαρτίας μου,
κράτα μου το μπαστούνι
της πορείας μου.
Να πελαγοδρομήσω
ο τυφλός στο φως.
Αχ, απαγωγέα μου,
αχ Λιμνιώνα μου!!
Δεν θέλω τίποτ' άλλο,
ούτ' άλλον έρωτα..μπορώ να πω....


ΓΙΩΡΓΗΣ Π.ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΑΙΜΑΤΑ ΚΙ ΕΡΩΤΑΣ

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Δεν σε φοβάμαι

Νάτος και πάλι ο Θάνατος
που με παραμονεύει.
Βρε αϊ χάσου από δω!!
Είμαι μικρός ακόμα.
Κι αν ράγισ' η καρδούλα μου,
την μπάλωσα μ' αγάπη
μονομερώς μα επιτυχώς
και δεν θα σταματήσει,
όσο κι αν συ, απαίσιε,
πρόωρα το γυρεύεις.
Το 'βαλα πείσμα, Θάνατε.
Ας ελιναι ραγισμένη.
Ας μου τη βγάλαν οι γιατροί
απάνω στο τραπέζι
και με νυστέρι' ας κέντησαν
τις πιθανότητές μου.
Εγώ, σε πείσμα σου, 'κατό
λέω να ζήσω χρόνια.
Κι ας με πονάει διαρκώς.
Κι η θλίψη ας την τρυπάει.
Δεν σε φοβάμαι, Θάνατε
κι ας με πονάει η καρδιά μου!

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
ΑΠό την ΕΦΤΑΖΥΜΟΣ ΨΥΧΗ ΔΙΠΥΡΩΜΕΝΗ