ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020

Κοίτα! Κοίτα! Πέρα κοίτα!


Να λοιπόν που μπορεί να υπάρξουν και χαρές, μέσα σε τούτη την απέραντη τρομοθλίψη που ζούμε. Μικρές χαρές που μπορεί να μας δώσουν από μακριά οι φίλοι μας (ας είναι καλά το ιντερνέτ κι ο Θεός να το φυλάει μην το πιάσει κι αυτό κανένας κορωνοϊός) και οι οποίες μας βοηθούν να δούμε με αισιοδοξία το μετά και με υπομονή το τώρα. Ένας τέτοιος φίλος μού έδωσε σήμερα μια τέτοια, μεγάλη για μένα, χαρά. Ο Γιώργος τάμογλου ζει πολύ μακριά μου. Στην πανέμορφη Βέροια. Δεν έχω την τύχη να τον γνωρίζω από κοντά. Μα γίναμε ήδη καλοί φίλοι μέσα από το φβ. Ο Γιώργος είναι ένας εξαίρετος μουσικοσυνθέτης και ενορχηστρωτής, μα και τραγουδιστής θαυμάσιος επίσης. Κάποια στιγμή βρήκε μέσα στο φβ κάποιους στίχους μου. Και σήμερα μου έστειλε αυτό το μεγάλο δώρο που θα ακούσετε παρακάτω.
Είναι μεγάλη τιμή για μένα η επιλογή των στίχων μου και ο τρόπος που τους μελοποίησε ο Γιώργος. Τον ευχαριστώ από τα βάθη μου!
Ελπίζω να σας αρέσει κι εσάς. Κρατήστε αυτό το μήνυμα που στέλνει το ρεφραίν. Σημειωτέον , γράφτηκε τον περασμένο Οκτώβριο, πολύ προ κορωνοϊού εποχής.

Κοίτα, κοίτα , πέρα κοίτα,
πιο μακριά απ’ την πληγή.
Θέ μου, τι όμορφη που είναι
η μικρούλα μας η Γη!
Σε ευχαριστώ ξανά πολύ Γιώργο, καθώς κι όλους τους συνεργατες σου μουσικούς και τεχνικούς , που δημιουργησαν αυτό το πανέμορφο βίντεο.
Σε ευχαριστώ επίσης, ιδιαίτερα, που με την υπέροχη μουσική σου με βοηθάς να στείλω σε πολλούς αυτό το μήνυμα αισιοδοξίας, αν το αποδεχτούν βέβαια κι αν το διαδώσουν . Μακάρι και το καλό κάποτε να διαδοθεί σαν ιός, για το καλό των ανθρώπων όμως.
Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020

Ο γέρος και η Άνοιξη



Ο γέρος και η Άνοιξη.

Μπορεί να ήταν εβδομήντα πλάς, αλλά ήταν παιδαράς. Έτσι τουλάχιστον νόμιζε. Του εμφανίστηκε, που λέτε, ένα βράδυ η Άνοιξη στο φεϊσμπούκιον. Αυτοπροσώπως! Πλάσμα θεϊκόν! Εξαίσιον! Δεν χόρταινε να κοιτάει τις φωτο της. Πρόσωπο ηλιόλαμπρο! Χείλη σαρκώδη και χυμώδη, σαν ώριμο μάγκο! Μάτια ως προσάναμμα αμφιφλεγόμενο. Μαλλιά ξανθά, ως τους γλουτούς κρεμασμένα! Κι από σώμα! Ουάου! Σ' εκείνη τη φωτογραφία με το εφαρμοστό παντελόνι! Ουάου, ώρες είχε σταθεί και την ξάνοιγε έκθαμβος. Αμέ στην άλλη με το μίνι ως τον αφαλό! Ημερονύχτιασε κι εκεί, ο αμάραντος γέρος.
«Θαυμάζω το θαλερό πρόσωπό σας», του έγραψε στο μέσεντζερ εκείνη , αμέσως μόλις έκανε αποδεκτό το αίτημα φιλίας, που της είχε στείλει. Κι αυτός ο καημένος, ο εβδομήντα πλας, άστραψε σαν φλας, από τη χαρά του.
Ανοιξούλα Κουλοπόδη ήταν τ' όνομά της. « Ευδοξία με λένε, αλλά με φωνάζουν Άνοιξη», του έγραψε και η ηλικία τής Άνοιξης φανερότατη , από την ημερομηνία γέννησης που είχε γραμμένη στο προφίλ της, δήλωνε πως ακόμα δεν είχε κλείσει τα τριάντα πέντε.
Τρελάθηκε ο παππούς. Πάντα ονειρευότανε επαφή με Άνοιξη, τουλάχιστον τριάντα Μαϊων μικρότερή του, διότι του είχαν πει κάτι φίλοι του, ότι και νεκρούς ανασταίνει ένα καλό μωρό.
Τη δεύτερη μέρα επικοινωνίας τους, του μίλησε στον ενικό:
- Ιωακείμ μου, αυτό είναι το τηλέφωνό μου, 69 69 …669 , όποτε θες πάρε με να κανονίσουμε να πιούμε κάνα ούζο και να γνωριστούμε καλύτερα.
Ο Ιωακείμ, όπως καταλαβαίνετε, απολωλάθηκε. Μωρέ και ούζο και τσίπουρο και σπίρτο θα πιω εγώ μαζί σου. Ανέβασε και μια φωτο με την γυαλιστερή του Μερσεντές, όρθιος δίπλα της, σαν κολώνα της ΔΕΗ, διότι του είχαν πει , οι ίδιοι φίλοι του, ότι οι Μερσεντές ανεβάζουν πολύ τη λίμπιντο στις νεαρές γυναίκες.
Την τρίτη μέρα το μεσημεράκι τσουπ το τηλέφωνο:
- Ανοιξούλα μουυυυ, ο Ιωακείμ είμαι. Έτοιμος για όλα! Πότε θα σε δω;
- Πέντε το απόγευμα έξω από το Τιτάνια, άγγελέ μου! Έτοιμη για όλα!
Η κυρά του είχε ετοιμάσει τραπέζι, αλλά αυτός πού όρεξη για φασολάδα… Έχω ένα ραντεβού το απόγιομα, με κάτι αντιπροσώπους από την Ιταλία, θα φάμε έξω, της είπε. Να μην πας, του έβαλε χέρι, οι Ιταλοί έχουν κορωνοϊό κι είσαι γέρος. Γριά είσαι συ, της αγρίεψε και χώθηκε όλος μέσα στην μπανιέρα να καθαριστεί καλά. Έβαλε κι αρωματικά έλαια και σαπούνιζε καμιά ώρα το εργαλείο να γίνει λαμπίκο. Του κουβέντιαζε κιόλας…. ε ρε γλέντια Γιακουμή μου… ( Γιακουμή τον έλεγε, αλλά δεν ξέρω γιατί), ε ρε χαρές λεβέντη μου σήμερα! Του μιλούσε κι ήταν αναστατωμένος, σαν έφηβος που ετοιμάζεται για το πρώτο του ραντεβού με γκομενίτσα. Καλού κακού βέβαια, επειδή είχε και το γνώθι σαυτόν, κατέβασε και ενάμισι χάπι βιάγκρα, σου λέει η τριανταπεντάρα θα θέλει χορταστικό σκορ, μην μείνουμε στο 1-0.
Στις τέσσερις ακριβώς μπήκε πάλι στο μέσεντζερ για να επιβεβαιώσουν το ραντεβού τους.
- Θα σε γνωρίσω, μη στεναχωριέσαι, ώρες έχω κάτσει να χαζεύω τις φωτογραφίες σου, Ανοιξούλα μου, θα σε γνωρίσω αμέσως, της έγραψε, αλλά αυτή ήθελε να είναι σίγουρη, ότι θα την γνωρίσει.
-Δια πάν ενδεχόμενο, Ιωακειμάκο μου, θα κρατάω ένα κόκκινο μαξιλαράκι σε σχήμα καρδιάς επάνω στο στήθος μου.
-Κι εγώ θα κρατώ κόκκινα τριαντάφυλλα, Ανοιξουλίτσα μου.
Πέντε παρά τέταρτο ήταν ήδη στημένος έξω από το Τιτάνια και ονειρευόταν τα περαιτέρω. Το κεφάλι του γύριζε σαν περισκόπιο. Από βοριά θα ρθει; Από νοτιά; Τεράστια αγωνία είχε και μια φούντωση , άλλο πράμα. Δεν χωρούσε στο παντελόνι του!
Κι εξαίφνης, εκεί που γύριζε το περισκόπιο, βλέπει από την μεριά τού μετρό της Πανεπιστημίου να κατηφορίζει ένα βαρέλι με ένα κόκκινο μαξιλαράκι στο στήθος.
-Κοίτα να δεις σύμπτωση , σκέφτηκε, να κι άλλη με κόκκινο μαξιλαράκι στα βυζιά.
Αλλά πριν καλά καλά προλάβει να σκεφτεί τα περί σύμπτωσης, ορμάει το βαρέλι καταπάνω του.
- Ιωακειμάκο μου, Θεέ μου, πόσο πιο όμορφος είσαι στην πραγματικότητα!!!!
Ο Ιωακειμάκος τα έχασε, κόντεψε να του ρθει κόλπος. Αυτή ήταν πάνω από εξήντα πέντε, τεραστίων διαστάσεων, στις ρίζες άσπρα τα μαλλιά και τα υπόλοιπα ξανθά, αλλά μισομαδημένα, με κάτι μπαλκονάρες μπροστά, σαν του Μεγάλη Βρετάνια. Ανοιξούλα είναι αυτή ή καταχείμωνο; σκέφτηκε. Τον απογοήτευσε κεραυνοβόλα η δική της πραγματικότητα.
- Δε …δε…δε με λένε Ιωακειμάκο , ψέλισε και πήγε να φύγει, αλλά η Ανοιξούλα τον γράπωσε από το σβέρκο…έχεις και χιούμορ πονηρούλη, σιγά μην δεν σε λένε Ιωακειμάκο! Ξαναορμά και του καθίζει μία δαγκωνιά στο στόμα.
-Ετοιμάσου να πεθάνεις από σεξ! του λέει.
Ο κακομοίρης ο Ιωακείμ χέστηκε απάνω του, χτυπιότανε σαν ψάρι, βαρούσε το κεφάλι του στα μπαλκόνια , ετοιμοθάνατος ένιωθε όντως.
-Παναγία μου, τι ενδεχόμενο ήταν τούτο με το μαξιλαράκι, έλεγε μέσα του και πάλευε να γλιτώσει.
Φαίνεται πως η απελπισία δίνει τεράστια δύναμη στον άνθρωπο και στον Ιωακείμ πραγματικά τεράστια τού έδωσε …δε ... δε…δε με λένε Ιωακειμάκο συνέχισε να φωνάζει και κάνει μία ταρζανιά, δίνει ένα σάλτο και της ξεφεύγει από τη μέγγενη των χεριών της, πετάει τα τριαντάφυλλα στον σκουπιδοτενεκέ και μην τον είδατε, γλακούσε σαν Λούης προς την Ομόνοια, να της ξεφύγει.
-Περίμενε, περίμενε, που πας; η Ανοιξούλα σου είμαι, η Ευδοξία από το φέισμπουκ, η φίλη σου που με ήθελες, περίμενε Ιωακειμάκο μου.
-Δεν σε ήθελα εγώ, άλλος ήταν, έλεγε αυτός και πήγαινε με χίλια.
Ο καημένος ο Ιωακείμ, γλίτωσε τελικά. Αλλά, βλέπετε, είχε πάρει προκαταβολικά και το ενάμισι χάπι βιάγκρα κι αυτό επέδρασε άγρια, πριαπισμό είχε πάθει, πήγε κι εχώθηκε στις δημόσιες τουαλέτες κι έκανε δυόμισυ ώρες να βγει από εκεί. Σκορ 10-0.
Γύρισε αργά στο σπίτι κι έφαγε όλη τη φασολάδα του κι ύστερα μπήκε πάλι στο μπάνιο κι όπως έπλενε πάλι το εργαλείο της χειρωνακτικής …αχ ρε Γιακουμή, τι ήταν τούτο που πάθαμε σήμερα, του έλεγε, τί σου είναι η εικονική πραγματικότητα σε τούτο το μπουρδέλο που ζούμε! Ακούς εκεί Ανοιξούλα, η Ευδοξάρα! Σαν δεν με κατάπιε το τέρας!
Οι φίλοι του, που γελάστηκε και τους είπε το χουνέρι που έπαθε, του γράψανε ρίμα και του την απήγγειλαν ομαδικά:
Άνοιξη , κυρά Άνοιξη , με το δροσάτο αγέρι,
τι του ‘καμες του γέροντα και ρόζιασε στο χέρι;
Ακούς εκεί η κοπελιά, που έλεγε πως τον θέλει,
να είναι εκατό χρονώ και στρογγυλό βαρέλι!
Καημένε γέρο Ιωακείμ, ό,τι πολύ ποθούμε,
ούτε στον ιντερνόκοσμο εύκολα θα το βρούμε.
Η Άνοιξη σε γέλασε και τον χειμωνανθό σου
σ’ άφησε και τον μάρανες έρμος και μοναχός σου.
Αυτά παθαίνει όποιος ζει στο ψέμα της οθόνης.
Στα δίνει όλα δωρεάν, μα τ’ ακριβοπλερώνεις!

Γιώργης Δρυμώ.

Ζητώ συγνώμη από τυχόν παχουλές κυρίες (που ειναι συνήθως ψυχούλες κιόλας) κι από τυχόν ζωηρούς γερούληδες ( κι αυτοί ψυχούλες είναι). Στόχος της σάτιράς μου δεν είναι ούτε το πάχος, ούτε τα γεράματα, αλλά το ψέμα ένθεν και ένθεν που υπάρχει γενικώς και εκτός της ιντερνετικής κοινωνίας βέβαια και από παλιά, μεταξύ οιωνδήποτε!

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020

Για το Facebook, αλλά και για εδώ ισχύει.



ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΓΕΛΙΑ

Από της 5ης απογευματινής  της σήμερον , υφιστάμεθα ύπουλον επίθεσιν εις το ανὀι και αλλάζομεν ριζικώς. Αι  ημέτεραι δυνάμεις αράζουσιν εις το πάτριον έδαφος, χαλαρώνουν και το φχαριστιούνται , ό,τι κι αν τους συμβεί. Από ἐμπροσθεν ή από μετόπισθεν, αφ’υψηλού ή από κάτω. Δια να σώσομεν τουλάχιστον την ψυχή μας και καλή ψυχή σε όλους σας!

Διότι η σωτηρία της ψυχής …. είναι σαν το πράμα του Πρίαπου, ή σαν το δικό σας, τέλος πάντων, μεγάλο είναι κι αυτό, φτου! φτου!

Τέρμα η σοβαρότης!!! Ντου γιου καταλάβατε;;;; Από την σήμερον καταργώ τον Ποιητή και δηλώνω Προφήτης, σαν εκείνον του Αρκά, που μιλάει στην αγελάδα και του απαντάει το βόδι…ο ρεεεεε Μεγάλε Αρκά!!!γεια σου!!!!

Καθώς απέτυχα πλήρως με ό,τι σοβαρό ασχολήθηκα εδώ και 66 χρόνια, ( από το να μπουσουλάω , μέχρι το να πηδάω  ψηλά  κι από το να ποιώ, μέχρι τον ηθοποιό, από την πολιτική, μέχρι τη μαγειρική και από το σεξ , μέχρι το ρεφλέξ  κλπ κλπ κλπ), λέω από εδώ και πέρα να ασχοληθώ μόνο με γελοία πράγματα, που είναι και πιο σοβαρά. Όπως λέει κι ο  καλός μου παλιόφιλος Μανώλης Καλλίγερος  στα ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ του, στην προμετωπίδα της σελίδας, της θρυλικής του «Πεζούλας του Τριβόλου» (την ευλογία του να ‘χω, όπως εδώ και 35 χρόνια μετ’ ευγνωμοσύνης την έχω!!!)  λέει, που λέτε,  ότι το είπε ο Πλάτων, που, ανάθεμά τον, τίποτα δεν άφησε να πω εγώ,  λέει λοιπόν  αυτός ο Πλάτων –τον ξέρετε;;-  πως «Άνευ γελοίων τα σπουδαία μαθείν...ου δυνατόν». Καταλάβατε τι θέλει να πει; Σ’ αυτά άλλωστε, και να αποτύχει κανείς, σκασίλα του μεγάλη. Έτσι κι αλλιώς σε υπόληψη δεν θα τον έχει κανένας σοβαρός, αυτόν τον γελοιολόγο. Ποιος θα ασχοληθεί με έναν μπαχαμπούχλα;

Αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας  λοιπόν κάθε τι «Ποιητικόν»  και ό,τι άλλο δήθεν σοβαρόν έχω γράψει μέχρι σήμερον.  Από σήμερον προφητείας Δρυμωνίου το ανάγνωσμα, σοφίαν προσχώσωμεν! Αμήν!

Από εδώ και πέρα, αυτός ο τοίχος θα είναι μόνο για γέλια. Να φοράτε τα πάμπερς σας , παρακαλώ, όταν τον διαβάζετε, διότι θα βρέξει.

Α, που και που , εκτός από γελοία προφητεία, θα γράφω και για  καμιά συνωμοσία, άντε και κανένα ακαταλαβίστικο για τους έξυπνους. Από μικρός ήμουν καλώς σε όλα αυτά. Ιδίως σε προφητείες, μου το είχε πει και ο Θρησκευτικός μου στο Γυμνάσιο, εσένα παιδί μου θα σου φέρνουν κάποτε φαγητό οι κοράκοι επάνω στο βουνό, σαν τον Προφήτη Ηλία, μου είχε πει…λες ρε γαμώτο;; ..και οι ακρίδες δεν μ’ αρέσουν καθόλου,  μπλιάχ… προτιμώ νυχτερίδες και κατσαρίδες. Ξέρω όμως. Μ’ ένα καλό ψοφίμι για φιλοδώρημα, θα παραγγέλνω γαρίδες στον κόρακα.

Οι κόρακες και οι κόλακες είναι τα καλύτερα ζώα.

Παρακαλώ, δεν θέλω εδώ, ούτε ένα  λάικ,  ούτε σχόλια, βαριέμαι,  σαν  άνθρωπος με ιδιαιτερότητα από πίσω, να σας απαντώ.  Να  γελάτε μόνοι σας. Να κάνετε χαχαχαχαχαχα , αλλά να μη μου το γράφετε κιόλας εδώ, διότι  γαργαλιέμαι όταν διαβάζω χαχαχαχα και αρχίζω και  κακαρίζω  εδώ πέρα  μόνος μου κι εγώ και θα νομίζει ο γείτονας ότι έκανα αυγό. Άσε που μου το μπερδεύετε κιόλας καμιά φορά , κι αντί χαχαχαχα,  μου γράφετε αχ αχ αχ και παθαίνω …Μόνο, αν σας έρθει να κλάψετε, εντάξει, εκεί φωνάξτε με , να συμμετέχω. Θα αρχίσω να κλαίω αμέσως μετά από σας  και θα σταματήσω μάλιστα και μετά από εσάς, επειδή εσείς θα έχετε αρχίσει πιο πρώτα από μένα. Πλήρης συμπαράσταση πάντως. Κλαίω απίθανα, σας λέω! Να φανταστείτε, πρόπερσι , που είχε μεγάλη ξηρασία, μόνο οι δικές μου τριανταφυλλιές δεν ξεράθηκαν. Τις πότιζα δάκρυα.

Απαγορεύονται πλήρως επίσης οι κάθε είδους προσκλήσεις, ιδίως  σε ποιητικές βραδιές με ομιλίες χασμουροτικές , αλλά και σε άλλα ξενύχτια νεκρών και νεκροζώντανων, σε  σελίδες, ομάδες, (πλην του Ολυμπιακού βεβαίως), θρησκείες, ανωμαλίες, πάρτη με ούζα (με ρακές μέσα!)  και ο, τι άλλο φοβερά ομαδικό. Ουφ, δεν μπορώ άλλο πια, έχω πάθει αλλεργία στο εμείς όλοι μαζί. Σιγά μην κάτσω να τσακώνομαι με όλους μαζί;  Μου αρκεί ο εαυτός μου. Εγώ,  για να αλλάξω τον κόσμο, από τούτον τον μπιπ-λάκα θ’ αρχίσω.

Απαγορεύω επίσης εδώ μέσα κάθε είδους φιλοσοφία, εκτός κι αν είναι μετά μαλακίας. Και θα δω. Αν πέσει πολλή μαλακία, θα την απαγορεύσω και αυτή τη φιλοσοφία, μετά συγχωρήσεως, αλλά θα την κόψω. Είπαμε….αλλά μην κουλαθούμε κιόλας!!!

Σημειωτέον ότι η πνευματική ιδιοκτησία όσων θα γράφω δεν ανήκει σε μένα, σιγά μην τη διεκδικώ, να πουν ποιος είναι ο βλάκας που διεκδικεί τις βλακείες του…όχι…όχι , δική σας είναι η βλακεία μου και χαλάλι σας, δωρεάν την  έλαβα, δωρεάν σαν την δίνω. Πάρτε μου την όσο θέλετε, κλέψτε την, βασανίστε την, πάλι βλακεία θα μείνει.

Κι ακόμα ένα σημειωτέον. Αν δείτε και σοβαρεύω, -ο μη γένοιτο-,  εκεί στη θέση του λάικ, να μου στέλνετε μια μούντζα, απ’όλα έχει το ιντερνέτι…και μην τα μπερδέψετε…άλλο η μούντζα, αλλά η βρούντζα. Μην δω καμιά μπερδεμένη βρούτσα στον τοίχο μου, αλίμονο σας. Θα σας την επιστρέψω ακέφαλη.

Σας φιλώ κατακούτελα κι όπου αλλού θέλετε, από τη μέση κι απάνω.  Μόνο να φοράτε την μάσκα σας, μη φιλήσω κανένα ιό από την Κορώνη και με βρείτε τσιτόνι…

Αυτά και καλό Σωματοσάββατο να έχετε αύριο που είναι των ψυχών!

Μετ’ ατιμής

Γιώργης Δαιμονογιώργης, 

εκ Δρυμώνος ορμώμενος.

Υ.Γ. : Προσοχή!  Όποιος δεν το διαβάσει τούτο εδώ, αλλά  και όποιος, αφού το διαβάσει, δεν το στείλει μετά και σε άλλους  666 φίλους του στο φβ,  θα κάμει δέκα μέρες να ενεργηθεί, θα του ρίξουν δακρυγόνα στη μύτη του, θα φάει κορονοϊό με το κουτάλι και θα συνευρεθεί με τον Ερντογάν στα σύνορα. Σωρευτικά όλα αυτά!









Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020

Σοκ και Δέος

Σοκ και Δέος
Ούτε καν φωνή δεν έχετε.
Μα τούτο να θυμάστε:
Ό,τι διαψεύδεται,
είναι ό,τι πιο αληθινό.

Είναι τρομερά και φοβερά
αυτά που συμβαίνουν κρυφά
σε όλο τον κόσμο.
Σοκ και δέος στους λαούς,
που βολοδέρνουν
ένθεν και ένθεν των συνόρων,
χωρίς στην πραγματικότητα
να υπάρχουν σύνορα άλλα,
πλην των συμφερόντων των ισχυρών.
Καμιά σχέση η αλήθεια
με όσα βλέπουμε, ακούμε,
γευόμαστε, οσμιζόμαστε, ακουμπάμε.
Ας είναι καλά η ηλιθιότητά μας,
που από ψέμα δεν παίρνει χαμπάρι.
Έτσι ο καθένας μας δεν είναι
παρά ένα τομάρι
στις όζουσες αποθήκες
των εκδορέων των λαών.
Το σώμα μας είναι ήδη πτώμα,
θαμμένο στις ταμειακές τους μηχανές.
Και το πνεύμα μας οδυνηρά αδύναμο
ν' αντιπαραταχθεί
στη δύναμη της συνωμοσίας.
Ο ανθρώπινος νους αποδομήθηκε.
Δεν υπάρχει το κίνητρο της ειρήνης.
Όλα ένας πόλεμος είναι
στην άμοιρη ζωή των λαών.
Και το μεροκάματο των απλών,
πόλεμος πείνας είναι
και των προσφύγων η απονενοημένη φυγή,
πόλεμος απόγνωσης είναι.
Παγκοσμιοποίηση σημαίνει καταστροφή,
που οσονούπω φτάνει.
Ύβρις, Άτη, Νέμεσις, Τίσις.
Ο πολιτισμός ολοκλήρωσε την ΄Ύβρι του.
Υπέστη την Άτη.
Οδηγήθηκε στη Νέμεσιν.
Οργή γι' αυτούς που ανάξια
απολαμβάνουν την εύνοια της τύχης.
Εκ Φύσεως Νέμεσις!
Τίσις τώρα...
Ο κορονοϊός στο κινητό σας
μοιάζει με κακόγουστο αστείο.
Ο κορονοϊός είναι απλά ο προπομπός
των όσων θ' ακολουθήσουν.
Τα χειρότερα έπονται.
Κανείς δεν ξέρει τί του γίνεται
επάνω στη Γη.
Και τ' άστρα είναι μακριά ακόμη.
Η νέα παγκόσμια τάξη
βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ.
Η Άτη, η Άτη κυβερνά τον κόσμο!
Όταν καταρρεύσουν και τα ηλεκτρόνια
στις οθόνες σας,
θα καταρρεύσετε πλήρως κι εσείς,
κεκοιμισμένοι λαοί του κόσμου,
που νομίζετε ότι ο νους σας
χαίρει άκρας ευφυίας.
Σαν τη μελίγκρα θα πεθάνετε,
όταν τελειώσει το φύλλο που τρώτε.
Μόνο που εσείς, δεν θα προλάβετε
ν' αφήσετε το σπόρο σας πίσω.
Ούτε καν φωνή δεν έχετε.
Μα τούτο να θυμάστε:
Ό,τι διαψεύδεται,
είναι ό,τι πιο αληθινό.

Γιώργης Δρυμωνιάτης-Κασιμάτης


"Ω, κακόμοιρα ανθρώπινα μυαλά
και τυφλωμένες καρδιές! Σε τι σκοτάδια,
σε τι κινδύνους κυλάει
ο λίγος χρόνος της ζωής σας!
Δεν ακούτε λοιπόν την κραυγή της φύσης...''
Τίτος Λουκρήτιος Κάρος (94-55 π.Χ.)
Από το μεγαλειώδες έργο του
De rerum natura ("Περί της φύσεως των πραγμάτων"

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%BA_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%94%CE%AD%CE%BF%CF%82