Εντέλει
Μα τι λοιπόν;
Πρέπει να ρίξω μια στον κρόταφό μου;
Ώι καημένε Κώστα Καρυωτάκη,
σε σκέφτομαι κάθε φορά που Ιθάκη
δεν βρίσκω για προορισμό μου.
Αλλά λοιπόν;
Να στείλω πρέπει τη ζωή στον Άδη
΄πειδή δεν βρίσκω πόντους για ταξίδι;
Κι αν μείνω στάσιμος σ’ ένα στασίδι;
Κάλιο απ’ του τάφου το σκοτάδι.
Λέω λοιπόν:
εγώ ποτέ δεν θα πυροβολήσω
το ύψιστο που μέσα μου κουρνιάζει.
Καθόλου δεν θα το ’χω για μαράζι
το ότι γέρος θέλει σβήσω.
Άκου λοιπόν:
Το λάθος ήταν άπειρα μεγάλο.
Μπορεί να σ’ έκαμε ευρύ ο πόνος,
μα ο αυτόχειρας άθλιος φόνος
είναι του δαίμονα ρεγάλο.
Αυτά λοιπόν.
Ποτέ δεν θα φιλέψω το κεφάλι,
τον κρόταφο με σφαίρα, μα θ΄ αντέξω
κι άσημος ας χαθώ, ας μη διατρέξω
στης διασημότητας τα κάλλη.
Αμ,....εντέλει
κανείς ποτέ ας μη διαβάσει ένα
απ’ τα θολά μου ασήμαντα τετράδια.
Ας φύγω ως ποιητής με χέρια άδεια.
Να ζω μ’ αρέσει προπαντός εμένα!
ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ ΚΑΡΣΟΥΡΗΣ
Από τη συλλογή " ΩΡΙΜΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου