Εκατό χρόνια μετά

Στην ιερή μνήμη του Γιάννη Ρίτσου

Στα εκατό χρόνια από τη γέννηση της αιωνιότητάς σου

αφιερώνω απόψε την αγάπη μου όλη,

-ω , και να ήμουνα κι εγώ ποιητής, ποιητή μου!

να σ’ ιστορούσα με των λέξεων τη μανία ένα,

το μεγάλο μου φχαριστώ-

τώρα υποκλίνομαι κάτω απ’ τ’ άστρα

που συγκαταλέγεσαι

και προσπαθώ ν’ ακούσω με τ’ αυτί τού χρόνου

τα διαχρονικά σου μηνύματα.

Ανακατεύοντας εδώ, στο γουδί μου,

τη θλίψη με την ευμάρεια,

δεν τραγουδώ για να ξεχωρίσω.

Τραγουδώ γιατί απόψε

θέλω

να σε υμνήσω.

Στα εκατό χρόνια από τη γέννηση της αιωνιότητάς σου

υμνώ απόψε απλά τη μεγαλειότητα της ποίησης,

της εμβραχισμένης στην Άκρα Μινώα σου,

της ενσαρκωμένης

στις καρδιές των ωραίων άνω θρώπων,

της ενταφιασμένης

στις ψυχές των αγγέλων της Γης

που δεν πεθαίνουνε.

ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ ΚΑΡΣΟΥΡΗΣ

Από τη συλλογή

"ΖΩΜΟΣ ΦΩΤΟΣ"

.