ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

για ένα παιδί που ξέφυγε απ' τους καπνούς

Νίκα το θάνατό σου

Σήμερα γνώρισα ένα κρίνο μαραμένο…
….το λέγανε Νεφέλη κι ήταν μόνο εικοσιδυό,
είχε το πρόσωπο από το φως κρυμμένο
κι η θλίψη κατοικούσε μες στα φώτα του τα δυό.

Κρατούσε τα ποιήματά του μες στα κρύα χέρια,
έντεχνα στο εντός του αναμόχλευε ουρανό
κι αναζητούσε σε θλιμμένα καλοκαίρια
το νόημα του πόνου του να βρει τ’ αληθινό.

Δεν ρώτησα αν κανείς λειψά τον αγαπούσε,
ούτε του είπα πως το κλάμα δίνει οδό προς το Θεό,
απλά τον είδα σαν ψυχή που εκλιπαρούσε
ζωή ν’ αναγεννήσει απ’ της τέφρας τον ορό.

Γλυκέ , του είπα, και αδύνατέ μου κρίνε,
ανθέ που σ’ έδειρε ο μεταξένιος σου εαυτός,
στων ποιημάτων την ανάσα πάνω σβήνε
το θάνατο που ορθώθηκε μπροστά σου, ο αισχρός

κι αυτό το θείο της νεανικής ζωής σου
το δώρο , το θεσπέσιο, το απίθαν’ ακριβό,
παίρνε το λίγο λίγο δόση και μ’ αυτό κοιμήσου.
Να ζήσεις πρέπει, κρίνε, κόντρα στον νεκρό σου εαυτό!!!!

Του πήρα αγκαλιά τ’ ωραία ποιήματά του.
Τον φίλησα την ώρα που χωρίσαμε . Θαρρώ
του είπα, " κρίνε, πάμε πέρ’ απ’ του θανάτου
τις πόρτες,  ακλουθώντας των ποιημάτων τον τορό.

Να ζήσεις πρέπει , κρίνε , κόντρα στων ανθρώπων
την απονιά, την μπαμπεσιά, τον ψυχοβιασμό.
Η δρόσος σου ας πνίξει τη βρωμιά των κακοτρόπων.
Νίκα το θάνατό σου με του πνεύματός σου οργασμό!!!!"

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης.
Από τη συλλογή
"ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΡΟΛΟΓΙΩΝ"
Εκδόσεις ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ
Κύθηρα, 2010.

(υπό τύπωση).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου