η ζωή μου που φεύγει ανεπιστρεπτί
Η ευτυχία μου δεν είναι πια στην επικαιρότητα.
Μαύρος λαγός και δράμιξε κι έφυγε
κι ήρθε ο σκύλος των φτηνών μου κυνηγών
στο δρόμο και τον έπνιξε
το δόλιο μου λαγό
της λίγης ευτυχίας..
...αίμα στο χώμα το στίγμα της.
Αναπολώ τις μέρες και τις νύχτες,
τις λίγες,που μ' αγάπαγες μοναδικά
και σ' αγαπούσα
αποκλειστικά και απεριόριστα
και κανένας δεν είχε στηθεί ανάμεσά μας
-να μας θαυμάζει, να μας ακρωτηριάζει-,
παρά μόνο τα όνειρα για το σπιτάκι εκείνο
στο κοντικό μας 'κρωτήρι,
μόνο εκείνα ήσαν αρκετά
να με ευτυχήσουν.......
αλλά τώρα , στης σιωπής μου τ' αρμάρι,
ακούω σειρήνες να με εξυμνούν,
ακούω ψάρια να σου τραγουδούν,
ακούω δαίμονες να χορεύουν μέσα μου,
ακούω νεκρούς να σε χαϊδεύουν,
ακούω το πόνο της μοναξιάς μου να λιμνάζει,
ακούω τα δάκρυα της πικρίας σου να ποταμιάζουν.....
όλα παράταιρα, παρανοϊκά και δυστυχή
μού τα έπλασε τελικά
η ζωή της ζωής μου..η ίδια μου η ζωή......
....η ζωή μου που φεύγει ανεπιστρεπτί.......

Γιώργη Π. Κασιμάτη-Δρυμωνιάτη

από την ανέκδοτη συλλογή του

"ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ"