Ύγρά Ύπαρξης

Άντλησα τα νερά του αίματός μου

με την αντλία της καρδίας μου.

Αίμα και νερό! Άμπωτις και πλημυρίς!

Παλλίροια η ζωή μου..

Κουράστηκα κάτω απ' τους ιδρώτες των προσώπων....

Διψώ!!!

Και τι να πιώ από τούτο το ποτήρι;

Ποιο είναι πιο υγρό ύπαρξης;

.

Αναπαυόμουν κι όπως θυμόμουν πάλι

εκείνες τις εκλάμψεις

των μεγάλων οφθαλμών,

πήρα και την εικόνα σου,

να προσκυνήσω, ο αμαρτωλός.

.

Αίμα και νερό έρεε στα σπλάχνα μου.

Τα μάτια εκείνα!! Τα ηλιοτρόπια!!

Πολύρροη αύρα δακρύων ωραίων

ωραία ,ωραία κελάριζε

στη μοναξιά του ονείρου μου....

περιεχόμενο της σιωπής μου

ο ουρανός σου.....

.

Ήμουν πάντα περήφανος για σένα.

Πιότερο σήμερα που διψώ και συ

καρδία και μάτια μού έδωσες,

πηγές, προς χάριν μου ρέουσες

υγρά ύπαρξης!!!!

.

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης

από την ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ του