κάτω απ’ τον αμμόλοφο ας είμαι


άσε με να πεθάνω μοναχός στην έρημο των ονείρων μου.
οι αμμόλοφοι της χαράς να με σκεπάσουν εν ώρα ευτυχίας.
να μην καίγομαι πια απ' τις αχτίνες σου, Ήλιε μου.
να μην διψώ για το ύδωρ το απεσταγμένο του έρωτά σου.
αν νοιώθεις πως αμαρτάνεις που ζεις,
πρέπει να κόβεις τους ιμάντες που σε συνδέουν..

Άμμος της ερήμου τα όνειρα που με σκέπασαν,
όμορφος αμμόλοφος ο τύμβος μου…
όμορφο τριαντάφυλλο εσύ , ανοιχτό,
μοσχομυριστό, στου εχθρού μου τον κήπο…..

....σκέφτομαι ….διαγωνίως ανακλώντας την όρασή μου.....
στην έρημο των ονείρων μου μοναχός,…
..μα είμαι όμορφος......!
πιο όμορφος κι απ' το θάνατο ακόμα!!
Έτσι σκέφτομαι σ’ οριζόντια στάση………
ερωτευμένος με το τίποτα πλέον…………
κάτω απ' τις σκιές της άμμου και του χρόνου....

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης
από τα ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ