ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΚΗΠΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ-ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗ
O χρόνος, ο χαζορολογάς, τα ρολόγια μ' όλα έχει χαλάσει. Ένα μόνο ρολόι που χτυπάει τικ-τάκ

είν' η καρδιά μου, που μετράει την αγάπη που πετάει στα όνειρά μου.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣE ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΕΝΤΩΣΟΥ, Ω ΨΥΧΗ ΜΟΥ, Ν' ΑΨΗΛΩΣΕΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΝΤΟΥΣ,ΚΑΛΟΤΥΧΗ!







Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012


στην πέτρα

Ο Δρυμών ήτανε ένα δάσος από Δρύες
που είχαν χέρια , πόδια και μαλλιά,
φωνή νυχτός και φως στις άκριες των βλαστών,
γυναίκες λες, όμορφες , πράσινες,
που γένναγαν στη σκοτεινιά οξυγόνο,
συγνεφάκια και χαρά Θεού.
Ζώσες ψυχές, κορμοί δενδρών περήφανων.
Μα ήρθε ύστερα ο Κόνων,
ναύαρχος, οπού την ήττα είχε υποστεί
κι όλα του τα καράβια τού τα είχε πνίξει
ο ισχυρός του εχθρός.
Απέραντ' η κακία των ανθρώπων!!!
Έσφαξε τις δρυάδες και τις δρύες
και σκάρωσε καράβια άλλα, από σώμα δένδρου,
για να ναυλώσει μίσος εναντίον
τού ισχυρού του εχθρού κι εκδίκηση να πάρει.
Απέραντ' η κακία των ανθρώπων!!!
Αίμα φυτών περήφανων
στην πέτρα έσταξε πολύ
κι η πέτρα, γκρίζα ακόμα εκεί,
το έγκλημα της σφαγής αμάχων μαρτυρεί,
στο χώρο που δεν έχει δρύες πια,
μα που χωριό εγίνει με το όνομα
Δρυμώνας.
Της ψυχής μου!!!
Που ύστερα φύτρωσε εκείνη εκεί...
στην πέτρα......κι έχει πόδια , χέρια και μαλλιά,
σαν δρυς υπό σφαγήν που μοιάζει.....

Γιώργης Π. Κασιμάτης- Δρυμωνιάτης
Από τη συλλογή
ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου