Ό,τι μ' ενώνει με
τη Γη
Στο περβόλι με την
λεμονίτσα , την τρελή μες στον ανθό,
χάθηκα μες στη
νύχτα, στο πολύ το σκοτεινό,
χάθηκα και δεν
είπα , δεν πρόλαβα να ειπώ
με μάτια και με
σώμα δεν είπα τ' αγαπώ.
Έλα και πάλι Ήλιε
και δείξε τη σκιά μου
που σέρνεται στο
χώμα την ώρα που πονώ.
Έλα και φέρε μου
την πέρ' απ' την Ανδρομέδα
την όμορφη που
εχάθη μακριά στον ουρανό.
Αχ, να 'μουνα
βουνό, ν' αντέχω να σηκώνω το χιόνι το λευκό
κι όλον τον μαύρο
πόνο, τον μελαψό καημό.
Ποίηση - μελωδία -
εκτέλεση
Γιώργης
Δρυμωνιάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου