Ύμνος μικρός για τη μικρή ζωή μου.

Ύμνος μικρός για τη μικρή ζωή μου.

Όνειρο, της νύχτας μου όνειρο,

του Ήλιου μου φως,

όνειρο, μου φεύγεις και χάνομαι,

σε ζω και μεθώ.

Όμορφη που είσαι ζωή!

Κι όνειρο, αν είσ’ ένα όνειρο,

ένα Σαββατόβραδο,

μια Μεγάλη Παρασκευή,

είσαι όλα εσύ,

αστραπή και βροντή

μες στου νου μου το μέγα,

στου κορμιού το πολύ

κι η κορυφή σου ψυχή.

Στα ρολόγια του χρόνου κυκλική,

μες στον έρωτα δίψα.

Όμορφη που είσαι ζωή!

Μα μου φεύγεις, μου φεύγεις

και χάνω το Θεό,

την αγάπη , τον πόνο,

τα πάντα μου χάνω.

 Δεν μπορώ, δεν μπορώ,

είναι λίγο το ένα που είμαι

και το κλέβει, μου φεύγεις. 

Μισώ τον Ουρανό

που σε παίρνει

και που στ’ άστρα σε σπέρνει

και που αφήνει το κλάμα μου

μόνο εδώ,

στο γραφτό που μου χάρισε η μνήμη.

Όνειρο, της ζωής μου όνειρο,

ταχυθάνατο όνειρο,

πόσο σ’ αγαπώ!

Γιώργης Π Δρυμωνιάτης

Από την ΕΦΤΑΖΥΜΟΣ ΨΥΧΗ ΔΙΠΥΡΩΜΕΝΗ