ΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

ΤΟ ΤΡΕΛΟΒΑΠΟΡΟ

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά

κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα μάινα»

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές

φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο

κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς

βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ

τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε

χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε

μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα

παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ-ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ-ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Επίγραμμα

Πριν απ' τα μάτια μου είσουν φως,
πριν απ' τον έρωτα Έρωτας,
κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα.

Η οπτικοποίηση του ποιήματος του Ελύτη έγινε από την Κατερίνα Προκοπίου για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ Γυμνασίου

Το Τραγούδι του Ποιητή

 (Οδυσσέα Ελύτη)

Πρώτη φορά σ’ενός νησιού τα χώματα

Δύο του Νοεμβρίου ξημερώματα

Βγήκα να δω τον κόσμο και μετάνιωσα

Τα “ζόρικα” που λεν αμέσως τα ‘νιωσα.

Μύνες εννέα πριν την πρώτη μέρα μου

Δούλευα για το σπέρμα του πατέρα μου

Και πεντακόσιους τρείς κατά συνέχεια

Μετά – για την ψευτιά και την ανέχεια.

Δύσκολο δύσκολο της γης το πέρασμα

Και να μη βγαίνει καν ένα συμπέρασμα.

Μέσα στον εαυτό μου τόσο κρύφθηκα

Που μήτε ο ίδιος δεν τον αντελήφθηκα.

Ώσπου μια μέρα το ‘φερε η περίσταση

Κι αγάπησα χωρίς καμιάν αντίσταση

Αλλά και στην προσπάθεια την ελάσσονα

Πάντοτε βρε παιδια μου τα θαλάσσωνα

Πρώτον διότι κυνηγούσα το ‘Απιαστο

Και δεύτερον γιατ’ήμουν είδος ‘Αμοιαστο.

Εφ’ ω και αφού την τύχη μου σιχτίρισα

Πίσω στον εαυτό μου ξαναγύρισα.

Ο Αύγουστος" Ποίηση Οδυσσέας Ελύτης, σύνθεση Μιχάλης Τρανουδάκης. Τραγουδά ο Βασίλης Γισδάκης, ενορχηστρώνει και παίζει πιάνο ο Τάσος Καρακατσάνης και κιθάρα η Στέλλα Κυπραίου.

Ο ΗΛΙΟΣ

(απόσπασμα από το Ήλιος Ηλιάτορας)

Όμορφη και παράξενη πατρίδα

Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά

Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά

Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται

Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Κάνει να πάρει πέτρα τηνε παρατά

Κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα

Μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς

Ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύραννους

Πέντε μεγάλους βγάνει πάνω τους βαρεί

Να λείψουν απ' τη μέση τους δοξολογεί.

Ελύτης απαγγέλει Ελύτη

Χοροπηδώντας στον Ήλιο

Στη μνήμη του ηλιάτορα Οδυσσέα Ελύτη.

Έλα Ήλιε μου, χαρά μου,

Ήλιε , ηλιάτορά μου,

έλα έμπα στην καρδιά μου ,

Ήλιε, ηλιάτορά μου.

Έλα λύσε την ψυχή μου

ηλιαχτίδα μου χρυσή μου,

φώτιζ’ όλη τη ζωή μου

ηλιαχτίδα μου, χρυσή μου.

Γίνε θάρρος του κορμιού μου

Ήλιε συ του ουρανού μου,

ζέσταινε βαθιά το νου μου,

Ήλιε του καλοκαιριού μου.

Μέσα εκεί

στη φυλακή

των άστρων των απείρων,

είσ’ η αυγή

και η πηγή

και φάος των ονείρων!

Ήλιε μου, Ήλιε μου,

Ήλιε μου λαμπρέ μου.

Ήλιε μου, Ηλιάτορα,

Απόλλωνα, Θεέ μου!

ΑΡΙΣΤΟΚΛΗ ΚΑΡΣΟΥΡΗ

Από τη συλλογή

"ΕΙΚΟΣΙ ΥΠΟΡΧΗΜΑΤΑ ΧΑΡΑΣ"