ΑΚΤΙΝΕΣ Π

Τις πήρα απ’ τα μάτια σου.

Ακτίνες π,

που διασπάσαν το άτομό μου

και μ’ έκαμαν ενέργεια

ποιητική.

Μετατρέψανε τη μάζα μου

σε όραμα

και το νου μου

σε έρωτα

και του πυρήνα μου τα πρωτόνια

των συναισθημάτων

σε έκρηξη τα οδήγησαν

δυοατομική.

Εγώ κι εσύ!

Πυρηνική ποιητική.

Οι δύο σε ένα.

Εμείς.

Σε σύντηξη ψυχών.

Σε έκρηξη μετά,

την ώρα του έρωτά μας.

Κι απ’ τα μάτια σου

να εκπέμπονται

όλ' ωραίες ακτίνες π,

ραδιοποιητικά ισότοπα,

μουσικοπυρηνικά κατάλοιπα,

στο χάος του νου

και της ψυχής διαχυμένα,

στο δέος του κορμιού

εμβαλωμένα.

Μέσω του σ’ αγαπώ

σε εμπλούτισα,

μέσω του σ’ αγαπώ

με ιόνισες

και τώρα, που με ποίηση

εμολύνθηκα,

ο θάνατος πέθανε,

ο φόβος δραπέτευσε,

κανείς πια στο δρόμο μου

φωτιές δεν θα σπείρει.

Ακτίνες π.

Τις πήρα απ’ τα μάτια σου

και αλλόκοτο έγινα

μανιτάρι ενέργειας,

που αντί να σκοτώνει,

σε ψυχές δίνει ώθηση

κι ουρανούς καθηλώνει!

Ακτίνες π,

της ποίησης,

απ’ τα μάτια σου τις πήρα

και έγινα έκρηξη.

Στων ποιημάτων το χωρόχρονο

αποσυμπιέστηκα όλως!

ΑΡΙΣΤΟΚΛΗ ΚΑΡΣΟΥΡΗ

Από τη συλλογή του

"ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ"