πηγάδι η άβυσσος
στο γυαλιστερό πηγάδι
έπεσε και χάθηκε,
χάθηκε ο Ήλιος όλος
κι η φωτιά ωχράνθηκε
στο γυαλιστερό πηγάδι
του θολού του λογισμού
έσβησεν ο Ήλιος όλος
εκ κακού ‘πολογισμού
κι η ζωή μας, η κυρά μας
π’ έπλεκε τα όνειρά μας
και τα στόλιζε, πετράδι
κι έλαμπε μες στο σκοτάδι,
στο γυαλιστερό πηγάδι
του θολού του λογισμού,
εκ κακού ‘πολογισμού
έσβησ’ ένα βράδι.
Τώρα ποιος θα κλάψει πια
τ’ άλογα και τα παπιά
και τα άλλ’ υπάρχοντά μου
που δεν θα ‘χω πι’ αρχοντά μου!
Τώρα ποιος θα κλάψει πια
την χαμένη ανθρωπιά
οπού πριτς παράδεισος
και πηγάδι άβυσσος;
σαν τη Φύση ατιμάζεις,
τη θηλιά σου ετοιμάζεις.
ΑΡΙΣΤΟΚΛΗ ΚΑΡΣΟΥΡΗ
Από τη συλλογή
"ΖΩΜΟΣ ΦΩΤΟΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου