ΠΑΡΕ ΜΕ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΜΕ ΑΣΤΡΟ

Τούτο το ρίγος δεν μου 'ναι ουδόλως συγγνωστό.
Ποιος Ουρανός να το στέλνει στο χτένι μ' απόψε;
Ποιος ποταμός θεϊκών σφριγηλών στεναγμών
φέρνει στη στήλη μου ρεύμα και πνεύμα δαιμόνων;

Έρωτα θείε, Συ Δαίμονα, αναρχικέ,
του αναπήρου απείρου πατέρα,
φέρε και δος μου ακτίνες βαρειές , κοσμικές,
μες στης ψυχής μου το αίμα καρφώσου.

Να μεγαλώσεις το είναι μου ως το εκτός
και το εγώ μου να γίνει φωτιά των αιώνων,
να λυτρωθώ, να χαραχθώ, να υψωθώ
ως τ' άκρα τόξα του σύμπαντος κόσμου.

Κι όταν θα 'ρθεί της ψυχής μου η ψυχή
κι από τα σπήλαια βγει η αυγή του νοός μου,
πάρε μ' αιθέρα, πουλί να γεννώ στο Βουνό
ή στην κοιλάδα εκεί να χαθώ, να ταφώ , των μαστών της.

Πάρε με νύχτα και κάνε με άστρο, να λάμψω,
στων ουρανίων ματιών της να μπω τον βυθό.
Χώρε και χρόνε κι ελπίδα των πάντων, Απάντων!!
Μη μ' αρνηθείτε μαζί της να γίνω Θεός!!!

Γιώργης Κασιμάτης -Δρυμωνιάτης
Από τη συλλογή
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
Εκδόσεις ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ
Κύθηρα , 2010.