δεν είναι να χασομεράς ζωή μου.
....περνά γοργά η ώρα της Ηούς,
το μεσημέρι, το εσπέρας, το λυκόφως.
κι ύστερα θάρθ' η νύχτα...
... κι όλα τού εγώ τα ξάρτια θα σπαστούν....
κι εκείνο το λυχνάρι, το γλυκύφωτο,
οπού έφεγγε στο πέλος των ματιών,
θα σβήσει και ξανά το σκότος θάρθει....
...κι όλα, χωρίς εμένα στο παρόν,
ωσάν να μην υπάρχουν θάναι....
όλα, χωρίς εμένα τίποτα.....
....μηδέν διασπασμένο τ' όνομά μου θάναι.....
γι' αυτό ας μη χασομερώ...
σήμερ' ας δείξω πόσο αγαπώ
κι όσο μπορώ πιότερο ας δοθώ,
πιότερο κι απ' το εγώ μου ας αγαπήσω...
....περνά γοργά η ώρα της Ηούς,
το μεσημέρι, το εσπέρας, το λυκόφως.
κι ύστερα θάρθ' η νύχτα...
... κι όλα τού εγώ τα ξάρτια θα σπαστούν....
κι εκείνο το λυχνάρι, το γλυκύφωτο,
οπού έφεγγε στο πέλος των ματιών,
θα σβήσει και ξανά το σκότος θάρθει....
...κι όλα, χωρίς εμένα στο παρόν,
ωσάν να μην υπάρχουν θάναι....
όλα, χωρίς εμένα τίποτα.....
....μηδέν διασπασμένο τ' όνομά μου θάναι.....
γι' αυτό ας μη χασομερώ...
σήμερ' ας δείξω πόσο αγαπώ
κι όσο μπορώ πιότερο ας δοθώ,
πιότερο κι απ' το εγώ μου ας αγαπήσω...
Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης
Από τη συλλογή
ΕΦΤΑΖΥΜΟΣ ΨΥΧΗ ΔΙΠΥΡΩΜΕΝΗ
Ήταν αξιόλογο κι ευχάριστο τ' αποψινό μου σεργιάνι στα σοκάκια σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψυχή μου κάτι "έλαβε" απ΄αυτό το γλυκό στιγμιαίο "χασομέρι"...κι αυτό μετράει...
Σας ευχαριστώ ταπεινά κι εύχομαι να είστε πάντα καλά!
Καλή σας μέρα και καλή συνέχεια!