Αίολος στο έωλο
Κολυμπώ μέσα στο αμνιακό υγρό της ύπαρξης.
Μετέωρος κι αίολος στο έωλο σύμπαν διάγω βίο.
Πλανητεύομαι πέριξ ενός Ήλιου Θεού, έμβρυο φωτός.
Ορώ μόνο τα όρη των ματαιοτήτων.
Διάττων παρελθοντικός
χρόνος έρμαιο του μηδενός. Πριν τι , μετά τι;
Ολούθε χάος ολόγυρα απ' το εγώ κι απ' το είμαι.
Αλλά κι εγώ κι όλοι γύρω μου, μετέωροι κι αίολοι,
όλοι κάτι νομίζουμε πως είμαστε , ύλη, αιθέρας, κάτι....
Κάτι φρέσκο στο έωλο λέμε...κάτι ημέρας αυγό..κάτι....
Νομίζουμε. Δεν είναι ενύπνιο. Νομίζουμε.....
Κι είναι όμορφο μες στο σύμπαν το νομίζειν!!!!!!
Γιώργης Π. Κασιμάτης- Δρυμωνιάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου