Μέρα φωτός

Λάμπει η μέρ' απ' άκρου εις άκρον.

Ήλιος πολύς στη στενωπό

κι εντός μου μια φωνή φωνάζει

για τη χαρά πολλά να πω.

Είν' η φωνή των ονομάτων

και των γλυκών μου αμαρτημάτων

που σαν Θεούς μου τ' αγαπώ.

Κι όταν ο Ήλιος λάμπει ενδόξως

απ' άκρου εις άκρον στη ψυχή,

πετώ μαζί τους στ' άνωθέν μου

κι υμνολογώ Γη και Ζωή!

Λάμπει η μέρ' απ' άκρου εις άκρον.

Δεν ξέρω να το γράψω. Πως;

Μα είμαι ευτυχής π' αδράχνω Ήλιο.

Είμ' ευτυχής που ζω στο φως!

Γιώργης Π. Κασιμάτης-Δρυμωνιάτης

Από τη συλλογή

ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΑΙΜΑΤΑ ΚΙ ΕΡΩΤΑΣ