Νεφέλη

Αιματοδάκρυα στα μάγουλά της.

Στις παρειές τού Ουρανού
Στην άκρη τού βουνού
ένας γκρεμός ουρλιάζει
κι ένα κυκλάμινο μικρό
στο βράχο, συνδακρύζει.

Μη , Ουρανέ, μη σκοτωθεί.

Κάμε ζωή να θέλει.
Κι αν δεν την θέλει τη ζωή,
πλάσ’ την με φως και με φιλί
και κάμε την Νεφέλη.
 
Με μέλι άλειψε τα σωθικά της.
Δος της και νέκταρ λουλουδιού.
Καρδιά μικρού παιδιού
στο στέρνο της φωλιάζει.
Και μια ψυχή δυο ημερώ
στ’ εντός της φτερουγίζει.
 
Μη , Ουρανέ, μην πληγωθεί.
Κάμ’ Έρωτα να θέλει.
Κι αν δεν διψάει για έρωτα,
μην απαντάς σαν σε ρωτά,
μα κάμε την Νεφέλη.

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την συλλογή
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ