Πίνακας: Βαν Γκογκ, Ο Σπορέας

 

Σπορά

Ε! Γη μου τρυφερή… γυμνούλα μου..

ομορφοπόδα  θηλυκιά ρωγμή,

καρδούλα μου.

Μη φεύγεις…μη….

Ενδιαφέρομαι για Έρωτα , το ξέρεις.

Ναι, ναι,

ωσάν αυτόν που στα λουλούδια πάνω

πεταλούδες κάνουν φανερά,

σαν τα βατράχια, μέσα στα νερά,

όπως αυτόν που στις γατούλες

τα γατιά τ΄ αρσενικά .....

γατίσια, άγρια σπορά...

Σαν 'κείνον....-τον θυμάσαι;-

μες στα στάχυα

που κυλιστήκαμε μ' ορμή;

Που τρόμαξαν τα φίδια κι οι αράχνες

απ' το θόρυβο ζωής

κι απ' τις φωνές της ηδονής

και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν,

σπείρε!! σπείρε!!!

έ ο έ και τζι τζι τζι,

κι ύστερα γέννησες...

μου γέννησες ζωή,

ομορφοπόδα μου γυμνή…

ω Κύριε!...μού γέννησε...

μια θημωνιά παιδιών η Γη μου,

απ’ τον κρατήρα μου

ζέον υγρό, κλαγγή κορμιών…

φωτιά η κλήρα μου....

Νοιώσε με...Θέλω Έρωτα κι απόψε....

Θέλω και άλλην θημωνιά…

Έχω πολλήν ζωή ακόμα να σου σπείρω,

Μοίρα Μου.....

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ

Από την ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ