Τα χέρια είναι οφθαλμοί νυκτός
και η αφή ματιά μες στο σκοτάδι.
Έλα και δώσε μου ένα χάδι
εσύ, αφίσα του φωτός,
που την καρδιά μου κουμαντάρεις.
Τ’ αστέρια είναι λίγα μάτια μου.
Έλα εσύ με την αφή. Χαλάσου.
Φέξε μου με τα δάχτυλά σου
εσύ , αστερομάτα μου,
που την καρδιά μου εξιτάρεις.
Η αγάπη είναι ο δρόμος του παντός.
Κι ο έρωτας φωτιά μες στην καρδιά μου.
Έλα συ σκλάβ’ Αρχόντισσά μου,
δέσου στο σώμα μου εντός.
συ που το νου μου αλαργάρεις.
Θα σου χαρίσω τα κομμάτια μου.
Κι απ’ το κορμί όλα στα δωρίζω
στο σώμα σου σαν τριγυρίζω.
Θα σε λατρέψω, μάτια μου,
εσέ που εντός μου ξεμπαρκάρεις.
ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την "Μόνος στην οδό Δρυμώνος"
απλώς υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλώς υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ αγαπημένη μου φίλη!! Σ' ευχαριστώ Αλεξάνδρα!!!
Διαγραφή