Καρτέρεψε σκιά κοντά μου

Καρτέρεψε σκιά κοντά μου

Ήτανε νύχτα μες στα μάτια σου…θυμάσαι;

κι εγώ που πέρναγ’απ’ εκεί σκυφτός

μες στο σκοτάδι σου διέκρινα ένα φως,

έλα, σου είπα, όπως και νάσαι…..

Κι είπες εσύ : «κοντά μου και μαζί ας πονάμε»,

σ’ έδειξα με το χέρι μου: «να φως»,

κι εκεί που έσβηνα σαν λύχνος άλαδος,

ήρθα σου είπα, όπως και νάμαι.

Τώρα που πάλι έχεις φύγει, ως χιόνι λιώνω,

νωθρός ξανά μικρός νεκρός βροτός,

παγόνερο διατρέχει όλο μου τ’ εντός,

κι  είσαι μια φλόγα μες στον πόνο….

Ήρθες....και πάλι βροντοδάκρυσα κι απόψε...

Ήρθες...σκιά μες στο νεκρό μου φως.

Ας είναι...σώζει κι ένας ψέμα  ερχομός.

Καρτέρεψε κοντά μου κι άνθη κόψε.

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ

Από τα ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ