Μετεο

Μετέωρος στο χάσμα
μεταξύ χρόνου και νου
έψαχνε την έκτη αίσθηση.
Κι ήρθαν δυο μάτια
κι ένα χαμόγελο άσπιλο
και χείλη υγρά,
μελωδίας κύμβαλα,
και σώμα που ίδρωνε
στους ρυθμούς της καρδίας
και φως που έρχονταν
απ’ το χορό των άστρων
και βρήκε ο μετέωρος
την αίσθηση την έκτη.
Και είδε τον κόσμο
με τα μάτια του έρωτα
κι ήταν απέραντα
όμορφος ο κόσμος
κι ήταν ο μετέωρος
μέγας μες στο σύμπαν….
απέραντα όμορφος
ο κόσμος των ερώτων….



Γιωργης Π Δρυμωνιάτης
Από την "ΕΝ ΠΛΩ"