η μέσα

Στις μολόχες και στα χαμομήλια

άπλωσα χλωρή ψυχή.

Άναψα τα καντήλια της αστροφεγγιάς

κι άκουγα τη φωνή τη μέσα μου.

Σου έψελνε , πριγκηπέσσα μου,

σου έψελνε η μέσα μου

τον ύμνο της ζωής

στα λιβάδια της Άνοιξης.

Στα ρουμάνια, πέρα στις κοιλάδες,

στων νερών τις διαδρομές,

έστησα τις λιακάδες που συ πόθησες

κι άκουγα τη φωνή τη μέσα σου.

Όρθια στην τραβέρσα σου,

μου έψελνε η μέσα σου

τον ύμνο της ζωής

στα λιμάνια της ύπαρξης.

Στο μικρό σπιτάκι μέσα, λύχνος

η χαρά του έρωτα.

Ακλούθησα το ίχνος των αιμάτων μας

κι άκουγα τις φωνές τις μέσα μας

που έψελναν στην κοντέσσα μας,

την τρυφερή την μέσα μας

τον ύμνο της ζωής

στο κρεβάτι του έρωτα.

Γιώργης Δρυμωνιάτης

Από την "ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΗΜΑΤΑ"