Για έναν πρίγκιπα νεκρό

Ήταν νεκρός

πάνω στον γυάλινο σταυρό του.

Φτυστός Χριστός,

μ’ ένα ακάνθινο στεφάνι στα μαλλιά του

και με μια θλίψη ολική

μες στη ματιά τη νεκρική.

Αλλόκοτα όμορφος νεκρός

ο πρίγκιπας του λόγου!

Τον είχαν ονομάσει Ποιητή.

Μ’ αυτός ήταν μονάχα ένας αλήτης.

Πλανήτης

μες στης σκέψης την απέραντη απλωσιά.

Στην μοναξιά των άστρων καταλύτης.

Στων αισθημάτων τους αιθέρες βασιλιάς.

Δεν άντεξε την τόση ομορφιά

μέσα στην τόση δυστυχία

των πολλών ανθρώπων.

Απέδρασε

με πέντε πρόκες στην καρδιά.

Χλωμό φεγγάρι τώρα πια

τ’ ωραίο πρόσωπό του.

Απάνθρωπη του κόσμου η σκοτεινιά,

κατευοδώνει στο κενό

τα όνειρά του.

γ.π.κ-δρ.

Από την «ΕΝ ΠΛΩ»