Νιφάδα που αγγίζει κορφή κυπαρισσιού
και στα μαλλιά σκαλώνει ωραίου κοριτσιού.
Ελλάδα μου, Ελλάδα , λευκότατη χαρά
σου φέρν' η βοριαλάδα ως κάτω στο Νοτιά.
Νά 'μουν κι εγώ κλωνάρι στο πέπλο του χιονιού
και να 'ρθει να με πάρει ο Ήλιος του Μαγιού.
Να 'μουν κι εγώ μια πέτρα στην πλάτη του βουνού,
ν' αντέχω τους χιονιάδες και τ' άλλα τ' ουρανού.
Κρυφό φιλί σού στέλνω πατρίδα μου ακριβή
που σ' έχω μες στο στέρνο ό,τι καιρός κι αν ΄ρθεί.
Κι εσείς όπου κοιμάστε στο χώμα κάτω εκεί,
λευκότατες μου αγάπες που άρπαξε η γη,
το χιόνι αν σας κρυώνει, θα ρθω ζεστός εγώ,
γονείς μου που κοιμάστε στο χώμα το λευκό.
Νιφάδα που στραγγίζει στη ρίζα μου υγρή!
Χειμών' αγαπημένε! Πατρίδα μου λευκή!
Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης
Φωτο χθεσινή, από τα χωράφια μας στο χωριό μου, το Δρυμώνα, χιόνι πάλλευκο στο νησί μουμετά από ακριβώς 30 χρόνια. Ελπίδας μήνυμα.
Φωτο. Ελπίδα Μαριάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου