Δεν είναι απλό

....είναι κι αυτό το χώμα

που μυρίζει δίπλα μου,

λες και φωνάζει: "έλα μέσα...

έλα να ταφείς".

....είναι κι εκείνο το λουλούδι
που ανθίζει πλάι μου,
λες και φωνάζει: "ζήσε κι άλλο...
μάθε πως να ζεις".

Έχω μπερδέψει εντελώς
το θάνατό μου
στη ζωή. Διολισθαίνω...
Εκεί που ζω, εκεί πεθαίνω...

...κι έρχεσαι συ να με μπερδέψεις
πιο πολύ, καθώς φιλάς.
Τι λές;
"Δεν είναι απλό,
χωρίς να ζεις,

να αγαπάς;"

Μα ναι, δεν είναι απλό
να αγαπάς
χωρίς να ζεις....

....αχ , έχεις δίκιο,

Ουρανέ της Αφρικής μου,

Ήλιε του βόρειου Τροπικού!!!
Πάνω από την έρημό μου,
τι λοιπόν φεγγοβολάς;

Κάλλιο βομβάρδισε μ' αχτίνες,

κάψε την ψυχή μου,
παρά το άχρηστο κορμί μου
να φιλάς.....

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ

Από την ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ