καλοκαιρινή βροχή

• …μα ναι..σου το έχω πει , μ’ αρέσει όταν βρέχει

  μες στο καλοκαίρι…

  μ’ αρέσει τόσο!!

  υγρή, ζεστή βροχή, μυρωδικιά, ποτιστική ψυχής,

  βροχή που από σύννεφο χαράς έχει προέλθει.

  Σε καθαρό ουρανό,

  αγνή, αληθινή βροχή,

  που μου ξεπλένει θλίψες , στεναχώριες,

  ματαιότητες, ανάγκες πλαστικές

  κι αφήνει κατακάθι στην εντός μου φύση

  την πιο εξαίσια στιγμή της ύπαρξης.

  μ’ αρέσει, συννεφούλα που έφερες βροχή

  την ώρα που ταξίδευα σαν γλάρος

  κι έψαχνα μες το χάος το γιατί,

  ξέρεις…

  εκείνο το γιατί,

  που μόνο αν σε κάνουν ταξιδιάρη φτερωτό

  και συ στο χάος της αγάπης ανοιχτείς,

  μόνο εκεί, στην θεία τομή,

  μετέωρος ανάμεσα σε Ουρανό και γη

  μπορείς ν’ αυταπαντήσεις.

  «Διότι, -μέσα σου θα πεις-,

  υπάρχουνε ακόμα επί γης

  Άνθρωποι που αξίζει ν’ αγαπήσεις!

  Με την ευρεία της αγάπης,

  την ολόκληρη δομή».

  
  

  ..δεν με πιστεύεις, ε;

  για κοίτα όμως τα μάτια μου…

  δεν γίνανε πιο όμορφα,

  έτσι, καθώς κοιτάζουνε την οπτασία του φωτός,

  καθώς ορθάνοιχτα ονειρεύονται,

  καθώς μισόκλειστα γλυκά ευγνωμονούνε…..

  βρεγμένα καθώς είναι

  από καλοκαιρινή βροχή……

  δεν γίνανε πιο μάτια,

  τα μάτια της ψυχής;

  
  

  ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
  Από τα ΕΡΩΤΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ