Πρόσωπα των ερώτων

Κι επειδή ίσαμ' αύριο

μπορεί και να πεθάνω,

κρατήστε το γέλιο μου

ζωντανό στις απλώστρες σας,

ω, πρόσωπα των ερώτων!

Να το βλέπει ο Ήλιος

και τα μάτια σας

να το βλέπουν οι κόρες

και τ’ αγόρια σας

κι ας μην βλέπω πια φως εγώ

κι ας μην έχω το γέλιο σας

οδηγό μου πλέον στο διάστημα.

Μου αρκεί που γελάσαμε

ένα λεπτό μαζί.

Κι ήταν φως το παν γύρω μας.

Κι ήταν έρωτας 'κείνο

το πυρφόρο γέλιο μας.

Μου αρκεί η πρόσκαιρη,

η μικρή ωραία αιωνιότητα

της στιγμής εκείνης...

Η μεγάλη μου  έκρηξη

ένα γέλιο ήταν,

διαστελλόμενο ως το άπειρο,

μέσ' από τις ψυχές σας,

τις ερωτόμορφες.

Ευχαριστώ σας πρόσωπα

των ερώτων μου.

Ευχαριστώ σας Εικόνες μου.

Κρατήστε μου το γέλιο

στο στόμα σας.…κραταιό!

ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την "Μόνος στην οδό Δρυμώνος"