Γίναν τα αίματα
εμπορεύματα
ωϊ
και οι ψυχές
συναλλαγματικές
ωϊ
γίναν τα όνειρα
ομόλογα κουρεμένα
ωϊ
γίναν οι ευχές
μετοχές
ωϊ
γίναν τα πνεύματα
άυλοι τίτλοι,
ωϊ
γίναν οι ελπίδες
αξίες χρηματιστηριακές
ωϊ
Γίναν τα όντα
προϊόντα
ωϊ
γίναν νομίσματα οι χαρές
κι εσύ τι κάθεσαι και λες;
ωϊ
σιγά μη και μ’ αγάπησες
σιγά μη και μου δάκρυσες
ωϊ
κοινωνία εκδιδόμενη
ωϊ
ε!, συναλλασσόμενη μ’ εκατό
στην Τράπεζα των διακορευτών σου
ωϊ
κι έγιν’ ο έρωτας τόκος ψυχρός
και πανωτόκι ο πόνος.
ωϊ
πόρνη ζωή,
μου δίνεσαι επί χρήμασι μόνο
ωϊ
ψυχή μου τι δουλειά έχεις εδώ
τούτες τις άγριες μέρες;
ωϊ,ωϊ,
ψυχή μου, λέω,
τι δουλειά έχεις εσύ
στων άθλιων το φέρετρο….
ωϊ
διαγράφω το χρέος,
το από πού, το έως
ωϊ κόσμε, πνίγομαι…
μες στην ευρεία φυλακή
της πολιτείας σας
τι να ζω..τι να ζω…
φεύγω στο βουνό,
ωϊ μάνα μου..
φεύγω στο βουνό,
πάω με τ' άγρια άλογα,
αληθώς να ζω...
ΓΙΩΡΓΗΣ Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την ΜΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΔΡΥΜΩΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου