ονειροδρομώντας

Ποιήτρια της ψυχής μου!!!!

Τρέμω από συγκίνηση....άφωνος ονειροδρομώ....

στο λόφο θέλεις ή στο πέλαγος...

που να κλείσω ευτυχία;

το τραπέζι της αγάπης σου παντού χωρεί......

γιατί έχω δακρύσει μωρέ;;;; ξέρεις εσύ γιατί έχω δακρύσει;;;;

μάλλον ο άνεμος των ονείρων στα μάτια μου, μάλλον......

ήθελα λέω την μέρα εκείνη να βρέχει,

δάκρυα, ιδρώτας και βροχή μαζί,

όταν θα βγάλεις το πέπλο σου και πέσεις ζωντανή,

ολοζώντανη, θερμή, μετέωρη στο χάος του εγώ μου.

Εγώ δεν θέλω και πολλά για να πεθάνω......

μ' ένα φιλί, με δυο ανάσες , με τρία χαμόγελα,

εκεί στη Γιούκαλη θα φυτέψω φτερά, θα φυτρώσω αητός,

θα σε πάρω ψηλά, θα κοιτάμε τον κόσμο,

ο κόσμος θα κοιτά, εμείς ουρανός,

οι άλλοι επίγειοι, εμείς συννεφάτοι, οι άλλοι σερνάμενοι...

εγώ δεν θέλω και πολλά για να πεθάνω απ' ευτυχία...

λίγο σάλιο, υγρασία στα χείλη σου..

...μπορεί και να μου φτάνει.....

ΓΙΩΡΓΗΣ. Π. ΔΡΥΜΩΝΙΑΤΗΣ
Από την  ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΡΜΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ