Κοίτα! Κοίτα! Πέρα κοίτα!

Να λοιπόν που μπορεί να υπάρξουν και χαρές, μέσα σε τούτη την απέραντη τρομοθλίψη που ζούμε. Μικρές χαρές που μπορεί να μας δώσουν από μακριά οι φίλοι μας (ας είναι καλά το ιντερνέτ κι ο Θεός να το φυλάει μην το πιάσει κι αυτό κανένας κορωνοϊός) και οι οποίες μας βοηθούν να δούμε με αισιοδοξία το μετά και με υπομονή το τώρα. Ένας τέτοιος φίλος μού έδωσε σήμερα μια τέτοια, μεγάλη για μένα, χαρά. Ο Γιώργος τάμογλου ζει πολύ μακριά μου. Στην πανέμορφη Βέροια. Δεν έχω την τύχη να τον γνωρίζω από κοντά. Μα γίναμε ήδη καλοί φίλοι μέσα από το φβ. Ο Γιώργος είναι ένας εξαίρετος μουσικοσυνθέτης και ενορχηστρωτής, μα και τραγουδιστής θαυμάσιος επίσης. Κάποια στιγμή βρήκε μέσα στο φβ κάποιους στίχους μου. Και σήμερα μου έστειλε αυτό το μεγάλο δώρο που θα ακούσετε παρακάτω.
Είναι μεγάλη τιμή για μένα η επιλογή των στίχων μου και ο τρόπος που τους μελοποίησε ο Γιώργος. Τον ευχαριστώ από τα βάθη μου!
Ελπίζω να σας αρέσει κι εσάς. Κρατήστε αυτό το μήνυμα που στέλνει το ρεφραίν. Σημειωτέον , γράφτηκε τον περασμένο Οκτώβριο, πολύ προ κορωνοϊού εποχής.

Κοίτα, κοίτα , πέρα κοίτα,
πιο μακριά απ’ την πληγή.
Θέ μου, τι όμορφη που είναι
η μικρούλα μας η Γη!
Σε ευχαριστώ ξανά πολύ Γιώργο, καθώς κι όλους τους συνεργατες σου μουσικούς και τεχνικούς , που δημιουργησαν αυτό το πανέμορφο βίντεο.
Σε ευχαριστώ επίσης, ιδιαίτερα, που με την υπέροχη μουσική σου με βοηθάς να στείλω σε πολλούς αυτό το μήνυμα αισιοδοξίας, αν το αποδεχτούν βέβαια κι αν το διαδώσουν . Μακάρι και το καλό κάποτε να διαδοθεί σαν ιός, για το καλό των ανθρώπων όμως.
Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης